ز شهوة درگذر چون نیست مطلوب

که اصل جمله محبوبست محبوب

ز شهوة نیست خلوة هیچ مطلوب

کسی کین سر ندارد هست معیوب

اگر تو عمر نوح و صبر ایّوب

بدست آری نگردد کار تو خوب

پدر گفتش که فرزندست مطلوب

ولی وقتی که نبود مرد معیوب

پدر هرگز نباشد همچو یعقوب

بسی خون خورد بی آن یوسف خوب

چنین فرمود یوسف شاه محبوب

که جمع آیند فرزندان یعقوب

چنین گفتند فرزندان یعقوب

که خُردست او اگرچه هست محبوب

چنین آمد جواب از یوسف خوب

که شایسته بود فرزند یعقوب

بدو گفتند ای مرد پر آشوب

چرا این گورها را می‌زنی چوب

پسر گفتش بر محبوب و معیوب

تو می‌دانی که ملکت هست مطلوب

که چون بهر جمال یوسف خوب

بمصر آمد زبیت الحُزن یعقوب

مرا نیست آسیا پر کار جاروب

کزین هفت آسیا گشتم لگدکوب

بزادن جمله در شوریم و آشوب

بمردن جمله در زیر لگدکوب

بدیشان گفت چون خر شد لگدکوب

چراست این استخوانش بر سر چوب

چو خفتی در کفن گشتی لگدکوب

تو خفته به خوری اما بسی چوب

نمی کرد آسیاب چرخ در کوب

از آن بود آسیا بر کام جاروب

شده فانی ز خود باقی بمحبوب

همه هم طالب و هم گشته مطلوب

بود جان و دلش از ذوق محجوب

نه طالب باشد او هرگز نه مطلوب

طلب میکرد طالب عین مطلوب

که کلی بازبیند روی محبوب

طلب کردی و دیدی دید مطلوب

رسیدی این زمان در ذات محبوب