زهی بینا ز تونور دو دیده

ترا در اندرون پرده دیده

بگفت آن سرّها کو بود دیده

بجز او هیچکس آن سر ندیده

تو این دم عاشقی و راز دیده

جمال دوست درخود نار دیده

تو با گنجی و گنج خود ندیده

کنون اینست میبگشای دیده

در الّاییم ما الا بدیده

منم شاه و جمال شاه دیده

ابا تو یار تو اینجا ندیده

دمادم گویدت بگشای دیده

منم جان در تن ونور دودیده

کسی وصلم در اینجا کل ندیده

که ای فرزند پاک و نور دیده

تو امشب در حقیقت کل بدیده

در آن عین فنا بگشاد دیده

کسی باید که باشد راز دیده

نمیدانست جنّت بود دیده

ولی درصورتی بُد عین دیده

دم من هو زند یا هو ندیده

نمود لابکل در هو بدیده

همه ز آغاز و انجام تو دیده

تو در جمله ولی کس تو ندیده

ز عشقت آگهم ای نور دیده

که هستم ذات پاکت جمله دیده

تو مجنونی و غم بسیار دیده

وصالی جز غم جانان ندیده

زهی گفته در اینجا آنچه دیده

چو تو دیگر کسی هرگز ندیده

از آن نورست اینجا عین دیده

اگر صاحبدلی بگشای دیده

وصال از شرع یاب ای کار دیده

که اندر شرع باشی کل تو دیده

عیانی لیک پنهانی ز دیده

کسی رنگ تو در اینجا ندیده

ز عیسی غافلی او را ندیده

کنون بگشای اینجا گاه دیده

تن تو واصلست ای کار دیده

در اینجاگه حقیقت باز دیده