تا تو هستی در وجود و در عدم

کی توانی زد درین منزل قدم

چنین گفت آن لعین را کای همه دم

چرا سجده نکردی پیش آدم

شتاب ازحرص دارد جان مردم

نگه کن حرص آدم بین و گندم

مرا جانی که آن جان نیست مزدم

وگرنه دور از روی تو مردم

تو دادی جنت الماوی به آدم

بطوفان نوح را بودی تو همدم

امیرالمؤمنین است جان آدم

امیرالمؤمنین با نوح همدم

بر اینها کشف گردد آن بیکدم

از آن باشند بر جمله مقدم

ای وصالت سر دریای قدم

صد هزاران درّ آرد از عدم

وان نموده سر اسرار قدم

آوریده در معنی از عدم

لیک در دریای خون غوطه زدم

بعد ازآن کردم وضو در خون شدم

ز جار ارکان نمود اجسام آدم

دمیده از دم خویش اندرو دم

دم آدم ز تو بد ورنه آدم

کجا هرگز زدی اینجایگه دم

حیاتی یافت جانم اندر این دم

که ریزان گشت از دست و دلم دم

تو دم با ما زدی ما با تو همدم

همی باش ار بریزیمت یقین دم

هزاران جان کنم قربان این دم

که چون او کس ندید از نسل آدم

دم از این زن که منصور است این دم

در این دم زد در اینجا او دمادم

بر این گنج من خوردم دمادم

از آنم میزند الله این دم

کجا یارد زد ازما عقل کل دم

که در ما مینگنجد عقل آدم

ز یکرنگی زدند اینجایگه دم

نمود جان جان دیدند دمدم

ز یکرنگی بسی اینجا زدم دم

ولی کی باز بیند بیشک آن دم