نمیداند پدر ذاتت تمامی

که از تو یافتست او نیکنامی

چرا در راه جان بی ننگ ونامی

توئی پخته مکن اینجای خامی

نماید صنعت اینجا کم تمامی

بیابی در دو عالم نیکنامی

عیان شد یار اینجاگه تمامی

نمیگنجد بر او نیکنامی

برون رو زین بهشت ناتمامی

که تا پخته شوی زیرا که خامی

شوی آگه چو تو بیرون خرامی

تو در آن ناتمامیّت تمامی

اگر نه عشق آوردی پیامی

کجا پیدا بدی پخته ز خامی

شریعت هر که بشناسد تمامی

برد از دار دنیا نیکنامی

گذر کن در یکی اشیاتمامی

که تا میپخته گردی تو ز خامی

درونت کن مصفّا همچو جامی

که این پخته نیاید هیچ خامی

هر آنکو در یقین زد یک دو گامی

چو منصور او حقیقت برد نامی

سخن از پختگی گو نِیْ ز خامی

اگرچه پخته و هم ناتمامی

منم خورشید و تو بدر تمامی

منم پخته ولی تو سخت خامی

در آخر رفت اندر نیکنامی

نه در ناپختگی و ناتمامی

در این منزل مکن جز نیکنامی

که در عشقت حقیقت کل تمامی

در این دام توام در شادکامی

که می‌دانم که تو مرغ و تو دامی

مقام تست جان اندر مقامی

درون رو زانکه اینجاگه تمامی

در آخر چون یکی بینی تمامی

حقیقت پختگی یابی زخامی