تا دوست بر دلم در عالم فراز کرد

دل را به عشق خویش ز جان بی نیاز کرد

دل از شراب عشق چو بر خویشتن فتاد

از جان بشست دست و به جانان دراز کرد

فریاد برکشید چو مست از شراب عشق

[...]

چون عروسی جلوه کردن ساز کرد

هر پر او جلوه‌ای آغاز کرد

بعد از آن هدهد سخن را ساز کرد

بر سر کرسی شد و آغازکرد

بعد از آن هدهد سخن آغازکرد

پرده از روی معانی بازکرد

بازگشت و دفتر خود بازکرد

وصف او بر قدر فهم آغاز کرد

کی شبی با او نشستی سازکرد

مجلسی چون روی خویش آغازکرد

خانهٔ دیوانگی دربازکرد

نوحهٔ بس زار زار آغاز کرد

پرده از ناسازگاری بازکرد

گریه و بدمستیی آغازکرد

سر ز اسرار حقیقت باز کرد

و آنگهی در لامکان پرواز کرد

علم معنی نی شد و آواز کرد

اهل معنی را بخود همراز کرد

هر که او وصلت به اهل راز کرد

حق ز بهرش باب جنّت باز کرد

چون در آب بحر موج آغاز کرد

هر دو را ز آمد شدن هم باز کرد

بیست ونه چشمه در افشان باز کرد

رستهٔ سی و دو در آغاز کرد

مرغ مستش حرب پیل آغاز کرد

در میان کعبه سنگ اندازکرد

گفت برخوان مرد شعر آغاز کرد

مرغ دل فاروق را پرواز کرد

نکتهٔ دیوانگان آغاز کرد

بال و پر مرغ مستی باز کرد

هم باستسقا نماز آغاز کرد

هم ید بیضا دعا را باز کرد

غسل آورد و نماز آغاز کرد

روی بر خاک ودر دل باز کرد

خسروی قصری معظم ساز کرد

اوستاد کار کار آغاز کرد

آن امام القصه حرف آغاز کرد

دفتر عشاق از هم باز کرد