هوا گفتی ز پیکان ژاله بارست

زمین گفتی ز بس خون لاله زارست

نصیب خلق ازو گر مرگ و دارست

ولی او فارغست و برقرارست

تو در دنیا که جای رنج و بارست

اگر صد کار داری هیچ کارست

عنایت کرد حق تا از عنا رست

بیک ساعت زصد گونه بلارست

شدی بیرون و تقریرت بکارست

چو اشترنامه این سر بر قطارست

ره توحید اگرچه بیشمارست

ولی توحید صرفت پایدارست

اناالحق گوی کاشتر آشکارست

که این معنی چو اشتر بر قطارست

بیان من هم از دیدار یارست

یکی معنی است گرچه بیشمارست

چو معنی در حقیقت بیشمارست

از آن شعرم قطار اندر قطارست

در این دریا عجایب بیشمارست

ولیکن عین دریا بی کنارست

در این دریا شناها بی شمارست

چرا کین دید دریا بی کنارست

مرا در سوی این دریا چه کارست

که اندر وی عجایب بی شمارست

ولی شرح و بیانم بی شمارست

که دایم پای داری پایدارست

مرا اندر میانه با تو کارست

که گر معنی بیابم بیشمارست

حقیقت دان که دنیا رهگذارست

در این ره اژدهائی بیشمارست

کلام اللّه اینجا صدهزارست

ولی آنجا بیک رنگ آشکارست

اگرچه جمله یک، گر صد هزارست

بجز یک چیز آنجا آشکارست

حیات جاودان دیدار یارست

در اینجا نور جانان آشکارست

همه درد وی از اسرار یارست

که زخم او عجائب بیشمارست

حقیقت یار ما با جمله یارست

ولی صورت چو معنی بیشمارست