یقینست اینکه شد اینجا گمانت

نگهدار است مرجان جهانت

تو خود بگشای در تا در عیانت

شود پیدا همه راز نهانت

ترا کی عاشقی خوانم که جانت

بیابد همچو من راز نهانت

ازین دم جوی بیشک جان جانت

کزین یابی حقیقت مر عیانت

بجز رویش مبین تا در عیانت

نماید بیشکی جان و جهانت

بمیر از خویش و بنگر جان جانت

که جان جان کند کلی عیانت

تو هستی این زمان در جسم و جانت

نظر کن هستی کون و مکانت

حقیقت عشق ورزاندر مکانت

که عشق اینجا بماند جاودانت

منزه بین مرا در جسم و جانت

که بنمایم همه راز نهانت

نهانخویش بشناس از عیانت

عیان خواهد بُد آخر مر نهانت

اگر عزلت گزینی در عیانت

نماید دید بیشک دید جانت

توئی گفته اناالحق در جهانت

اناالحق کرده واقف دوستانت

برافکن پرده از عین العیانت

که تا بینند مر خلق جهانت

تو خورشیدی و من راز نهانت

ز نورت میکنم شرح و بیانت

ولی چون دل بدانی بار خانت

نظر کن بین بدل راز نهانت

اگر محرم شوی در جسم و جانت

گشاید سر بسر راز نهانت

گمانی میبرند از سالکانت

درین گفتار وین راز نهانت

چونیک و بد کنی در پیش جانت

بگو با خود نکو راز نهانت

چه حاجت نیز گفتن هر زمانت

ولیکن راز بهر داستانت

نموداری کنم در جان نهانت

کنم بیوسته بی نام و نشانت