تماشای بهشتش هر زمان بود

که آدم ز آفرینش جان جان بود

شب و روز از حسد اینجا چنان بود

که همچون موم در آتش نهان بود

ز رفعت نور محض و جان جان بود

که جنّات اندرو کلّی نهان بود

فنا یکتا بُد و لاجان جان بود

ولی از دیدهٔ اشیا نهان بود

نبُد منصور حق کلّی عیان بود

اناالحق در همه کون و مکان بود

نماز او حقیقت جان جان بود

که حیدر بیشکی سرب عیان بود

ولیکن پیر مرد ناتوان بود

ز معنیّ حقیقت جاودان بود

دل و جانش نمود کن فکان بود

حقیقت او یقین خود جان جان بود

همه تقریر او از عقل و جان بود

که عقل وجان یقین عین العیان بود

چنان کو را جمال بی نشان بود

بمعنی و بصورت جان جان بود

نبد منصور جانش جان جان بود

خدا با او و او در حق عیان بود

حقیقت ذات شد پیدا از آن بود

که اینجا صورتی در جسم و جان بود

حقیقت نور سرّ لامکان بود

که در آدم رهش از من نهان بود

بت او عاشق کون و مکان بود

نه چون بتهای دیگر جانِ جان بود

حقیقت اینهمه از بهر آن بود

که تا ابلیس آخر در عیان بود

مصطفی آلودهٔ دنیا نبود

مرتضی آسودهٔ اینجا نبود

هرکه او را رهنما شیطان بود

بیشکی او خود ز مردودان بود

هر کرا بغض علی در جان بود

هرگزش کی بهره از ایمان بود

هر کرا با مصطفی ایمان بود

حبّ شاهش در میان جان بود

خانهٔ تو خانهٔ شیطان بود

پیش تو دیو لعین رحمان بود