هر بشری که صاف شد در دو جهان ورا دلی

دید غرض که فقر بد بانگ الست را بلی

عالم خاک همچو تل فقر چو گنج زیر او

شادی کودکان بود بازی و لاغ بر تلی

چشم هر آنک بسته شد تابش حرص خسته شد

[...]

اگر دمی بگذاری هوا و نااهلی

ببینی آنچ نبی دید و آنچ دید ولی

خدا ندانی خود را و خاص بنده شوی

خدای را تو ببینی به رغم معتزلی

اگر تو رند تمامی ز احمقان بگریز

[...]

الام طماعیة العاذل

ولا رأی فی‌الحب للعاقل

برادر، مرا در چنین بی‌دلی

ملامت رها کن، اگر عاقلی

یراد من‌الطبع نسیانکم

[...]

یا ویح نفسنا بفوات الفضائل

یا ویل روحنا بفسادالوسائل

قد حن واشتکی فلذا الصخر بکیا

علی علی هجران فخرالقبایل

لو ان فراقی حمل‌الطور والصفا

[...]

جان در ره ما بباز اگر مرد دلی

ورنی سر خویش گیر کز ما بحلی

این ملک کسی نیافت از تنگ دلی

حق می‌طلبی و مانده در آب و گلی

یا مولی یا مولی، اخبرنی عن لیلی

لا ترجه لاترجه فاللیل ذا حبلی

هین غذای دل بده از همدلی

رو بجو اقبال را از مقبلی

گر نمی‌آید بلی زایشان ولی

آمدنشان از عدم باشد بلی

امر حق را باز جو از واصلی

امر حق را در نیابد هر دلی

گفت پیغامبر علی را کای علی

شیر حقی پهلوان پردلی

گر بیاموزی صفیر بلبلی

تو چه دانی کو چه دارد با گلی

در زمان انداخت شمشیر آن علی

کرد او اندر غزااش کاهلی

او خدو انداخت در روی علی

افتخار هر نبی و هر ولی

پس بگفت آن نو مسلمان ولی

از سر مستی و لذت با علی

حلق ببریده خورد شربت ولی

حلق از لا رسته مرده در بلی

صورتش دیدی ز معنی غافلی

از صدف دُری گزین گر عاقلی

تا بخسپی در پناه عاقلی

در جوار دوستی صاحب‌دلی

آن یکی می‌گفت خواهم عاقلی

مشورت آرم بدو در مشکلی

گفت اه چون حکم راند بی‌دلی

در میان آن دو عالم جاهلی

اندرین اشتر نبودش حق ولی

اشتری گم کرده است او هم بلی