قاضیی بنشاندند و می‌گریست
گفت نایب قاضیا گریه ز چیست
این نه وقت گریه و فریاد تست
وقت شادی و مبارک‌باد تست
گفت اه چون حکم راند بی‌دلی
در میان آن دو عالم جاهلی
آن دو خصم از واقعهٔ خود واقفند
قاضی مسکین چه داند زان دو بند
جاهلست و غافلست از حالشان
چون رود در خونشان و مالشان
گفت خصمان عالم‌اند و علتی
جاهلی تو لیک شمع ملتی
زانک تو علت نداری در میان
آن فراغت هست نور دیدگان
وان دو عالم را غرضشان کور کرد
علمشان را علت اندر گور کرد
جهل را بی‌علتی عالم کند
علم را علت کژ و ظالم کند
تا تو رشوت نستدی بیننده‌ای
چون طمع کردی ضریر و بنده‌ای
از هوا من خوی را وا کرده‌ام
لقمه‌های شهوتی کم خورده‌ام
چاشنی‌گیر دلم شد با فروغ
راست را داند حقیقت از دروغ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این متن، قاضی به طور ناگهانی از دیدن دو طرف دعوا که هر دو از واقعیت خود آگاهند، به گریه می‌افتد. نایب قاضی از او می‌پرسد که دلیل گریه‌اش چیست و می‌گوید که زمان شادی است. قاضی پاسخ می‌دهد که او از بی‌دلی حکم می‌راند و نمی‌تواند به عمق مشکل آن دو پی ببرد، زیرا آنها از وضعیت خود آگاهند ولی قاضی در جهل است. قاضی به علم و جهل اشاره می‌کند و می‌گوید که علم وقتی با رشوت و طمع درآمیخته شود، فساد می‌آورد و برعکس، جهل بدون علت ممکن است عواقب بدتری داشته باشد. او تاکید می‌کند که اگر انسان از هوای نفس خود فاصله بگیرد و کمتر به شهوت پردازد، می‌تواند حقیقت را از دروغ بشناسد.
هوش مصنوعی: قاضی ای را نشاندند که در حال گریه بود. او گفت: "ای نایب قاضی، دلیل گریه‌ات چیست؟"
هوش مصنوعی: این زمان مناسب برای گریه و شکایت نیست، بلکه زمانی است برای شادی و تبریک گفتن.
هوش مصنوعی: او گفت آه، چه حیف که کسی بی‌دلی و ناآگاهی در میان این دو دنیای پرزرق و برق حکم می‌زند.
هوش مصنوعی: آن دو دشمن از وضعیت خود آگاه هستند، اما قاضی بیچاره چه می‌داند که بین این دو چه گذشته است.
هوش مصنوعی: او از وضعیت آنها ناآگاه و بی‌خبر است، مانند رودخانه‌ای که در خون و دارایی‌های آنها جاری است.
هوش مصنوعی: می‌گوید که دشمنان در جهان وجود دارند و دلیل این دشمنی ناشی از نادانی است، اما تو مانند شمعی هستی که نور و روشنایی را به ملت می‌بخشی.
هوش مصنوعی: زیرا تو در میان آن لحظه‌های خوش و آرامش، هیچ دلیلی برای ناراحتی نداری و باعث روشنی چشمان دیگری هستی.
هوش مصنوعی: این دنیا و آخرت به خاطر هدفی که دارند، علم و دانش آنها را بی‌فایده و بی‌نتیجه کرده است. علم آنها تنها به درد قبر و دنیای پس از مرگ می‌خورد.
هوش مصنوعی: نادانی، بدون دلیل، انسان را به سمت جهل می‌برد، در حالی که دانش، می‌تواند به دلایل نادرست و ناعادلانه منجر شود.
هوش مصنوعی: تا زمانی که تو رشوه نداده‌ای، کسی به تو توجه نمی‌کند؛ وقتی که غرق در طمع می‌شوی، مانند فردی نابینا و بنده‌ای در حالت زانو درآمده‌ای.
هوش مصنوعی: من از دلبستگی‌های دنیوی و تمایلات نفسانی فاصله گرفته‌ام و به اندازه‌ای که نیاز است، از لذت‌ها بهره‌مند شده‌ام.
هوش مصنوعی: دل من با روشنی و روشنایی عشق آشنا شد، زیرا تنها حقیقت را از دروغ تشخیص می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.