زهی باغ زهی باغ که بشکفت ز بالا

زهی قدر و زهی بدر تبارک و تعالی

زهی فر زهی نور زهی شر زهی شور

زهی گوهر منثور زهی پشت و تولا

زهی ملک زهی مال زهی قال زهی حال

[...]

دل و جان را در این حضرت بپالا

چو صافی شد رود صافی به بالا

اگر خواهی که ز آب صاف نوشی

لب خود را به هر دردی میالا

از این سیلاب درد او پاک ماند

[...]

دولتی همسایه شد همسایگان را الصلا

زین سپس باخود نماند بوالعلی و بوالعلا

عاقبت از مشرق جان تیغ زد چون آفتاب

آن که جان می‌جست او را در خلا و در ملا

آن ز دور آتش نَماید چون رَوی نوری بوَد

[...]

از بس که ریخت جرعه بر خاک ما ز بالا

هر ذره خاک ما را آورد در علالا

سینه شکاف گشته دل عشق باف گشته

چون شیشه صاف گشته از جام حق تعالی

اشکوفه‌ها شکفته وز چشم بد نهفته

[...]

ز سوز شوق دل من همی‌زند عللا

که بوک دررسدش از جناب وصل صلا

دلست همچو حسین و فراق همچو یزید

شهید گشته دو صد ره به دشت کرب و بلا

شهید گشته به ظاهر حیات گشته به غیب

[...]

ز جام ساقی باقی چو خورده‌ای تو دلا

که لحظه لحظه برآری ز عربده عللا

مگر ز زهره شنیدی دلا به وقت صبوح

که بزم خاص نهادم صلای عیش صلا

بلا درست بلایش بنوش و دُر می‌بار

[...]

دولتی همسایه شد همسایگان را الصلا

زین سپس باخود نماند بوالعلی و بوالعلا

ز سوز شوق دل من همی‌زند عللا

که بوک دررسدش از جناب وصل صلا

ز جام ساقی باقی چو خورده‌ای تو دلا

که لحظه لحظه برآری ز عربده عللا

پاره کردهٔ وسوسه باشی دلا

گر طرب را باز دانی از بلا

وصل پیدا گشت از عین بلا

زان حلاوت شد عبارت ما قلی

هر چه در پستیست آمد از عَلا

چشم را سوی بلندی نه هَلا

رو مگس می‌گیر تا توانی هلا

سوی دوغی زن مگسها را صلا

گفت دانم کز تجوع وز خلا

جمع آمد رنجتان زین کربلا

بانگ طاووسان کنی گفتا که لا

پس نه‌ای طاووس خواجه بوالعلا

هین بجو این قوم را ای مبتلا

هین غنیمت دارشان پیش از بلا

همچنین تشنیع می‌زد برملا

کالصلا هنگام ظلمست الصلا

مسجدی بر ره بد و بانگ صلا

آمد اندر گوش سنقر در ملا

اندرین بودند کآواز صلا

مصطفی بشنید از سوی علا

نه جزای آن زنا بود این بلا‌؟

چوب کی ماند زنا را در خلا‌؟