بدو گفت هرگز تو در خان من

از این پس نباشی نگهبان من

بگویم که ای نامداران من

چنان چون گرامی تن و جان من

که آیی به شادی سوی خان من

چو خورشید روشن کنی جان من

همانا که با زال پیمان من

شنیدست شاه جهان‌بان من

چنین داد پاسخ که پیمان من

درست است اگر بگسلد جان من

که گر او نیاید به فرمان من

روا دارم ار بگسلد جان من

اگر شاه روشن کند جان من

فرستد ورا سوی ایوان من

اگر آیدت رای ایوان من

بوی شاد یکچند مهمان من

چنین داد پاسخ که پیمان من

شنیدی مگر با جهانبان من

کیان زادگان و جوانان من

که هر یک چنانند چون جان من

بکشت او همه پاک مردان من

سرافراز گردان و ترکان من

دگر باره گفت ای بزرگان من

تگینان لشکر گزینان من

که ای نامداران و گردان من

همه مر مرا چون تن و جان من

همی گفت کای ماه تابان من

چراغ دل و دیده و جان من

خرامان بیایی سوی خان من

به دیدار روشن کنی جان من

نیایی زمانی تو در خان من

نباشی بدین مرز مهمان من

ز دشت اندرآیی سوی خان من

بوی شاد یک چند مهمان من

بیابی ببینی یکی خان من

روندست کام تو بر جان من

که هرکو ز رای و ز فرمان من

بپیچد ببیند سرافشان من

توی میهمان اندرین خان من

فدای تو بادا تن و جان من