ز پیلان جنگی هزار و دویست

کزیشان به شهر اندرون جای نیست

ز پیلان جنگی هزار و دویست

که در بارگاه تو یک پیل نیست

چگونست ماه و شب و روز چیست

برین گردش چرخ سالار کیست

ندانست کاین چرخ را مایه نیست

ستاره فراوان و ایزد یکیست

که چندان سپاهست کاندازه نیست

ز لشکر بلندی و پستی یکیست

ازین مرز تا آن بسی راه نیست

سمنگان و ایران و توران یکی‌ست

چه مردی و نام و نژاد تو چیست

که زاینده را بر تو باید گریست

چه سازیم و درمان این کار چیست

از ایران هم آورد این مرد کیست

به قلب سپاه اندرون جای کیست

ز گردان ایران ورا نام چیست

بکوشم ندانم که پیروز کیست

ببینیم تا رای یزدان به چیست

ز لشکر بیامد هشیوار بیست

که تا اندر آوردگه کار چیست

بتازید تا کار سهراب چیست

که بر شهر ایران بباید گریست

به پرسش گرفتند کاین کار چیست

ترادل برین گونه از بهر کیست

وگر زین جهان این جوان رفتنیست

به گیتی نگه کن که جاوید کیست

بدین رفتن اکنون نباید گریست

ندانم که کارش به فرجام چیست

چه سازی و درمان این کار چیست

برین رفته تا چند خواهی گریست

بدو گفت خسرو نژاد تو چیست

که چهرت همانند چهر پریست

سیاوش بدانست کان مهر چیست

چنان دوستی نز ره ایزدیست

نگویی مرا تا مراد تو چیست

که بر چهر تو فر چهر پریست

ز هر چیز چندان که اندازه نیست

اگر بر نهی پیل باید دویست