میل دارم که ببوسم رخ همچون قمرت را

بمکم با لب خود آن لب همچون شکرت را

تا غباری ننشیند به رخ و زلف تو جانا!

آب پاشی کنم از اشک بصر، رهگذرت را

ممکنم نسیت که آیم به سر کوی تو روزی

[...]

باز دیوانه شدم من، غل و زنجیر کجاست؟

دلبری را که بود زلف گره گیر کجاست؟

من خرابم ز غم یار، حریفان مددی

ساقی میکده با داروی تعمیر کجاست؟

دلبرم مست و خراب است و، به کف شمشیرش

[...]

آن یار دل آرا که بلای دل ما شد

ایا زکجا آمد و دیگر به کجا شد؟

خون شد دلم از حسرت یاقوت لبانش

روزم چو شب از فرقت آن زلف دو تا شد

سیمین بدنش دیده ام از چاک گریبان

[...]

بیاور قاصدا! از یار، کاغذ

ببر از من، سوی دلدار، کاغذ

رسان از من، به آن یار دل آزار

نهان از دیدهٔ اغیار، کاغذ

زبانی کو که ای شوخ دل آرام!

[...]

به زیر زلف تو رخشنده چهرهٔ مطبوع

چنان بود که به شب، آفتاب کرده طلوع

به پیش قبلهٔ ابروت، آن سیه گون زلف

چو قنبر است که خم گشته از برای رکوع

از این سپس به پریشانی سر زلفت

[...]

شرط محبت است غم جان نداشتن

در دل غمی به جز غم جانان نداشتن

عاشق کسی بود که بسازد به درد عشق

با درد عشق حاجت درمان نداشتن

جویای وصل راست نشان این که پیش دوست

[...]

نهاد شمر چو بر خاک، ماه روی حسین

ستاره ریخت فلک بر غبار کوی حسین

حیا نکرد ز روی نبی و فاطمه خصبم

نهاد خنجر بیداد، بر گلوی حسین

به سجده رفت به محراب عشق، روح نماز

[...]

الا ای پای بند مال دنیا!

که بر رویت در دولت گشاده است

من و تو هر دومان از آب و خاکیم

چه باد است این تو را بر سر فتاده است

تو با دولت اگر بر من کنی فخر

[...]

الا ای که هرگز به گاه سخن!

نه بشنیده کس از تو غیر از نقیض

نه از نظم تو کس شد بهره مند

نه از نثر تو کس شده مستفیض

حکایات نثر تو یکسر سقیم

[...]

نصیحتی کنمت ای پسر ز من بشنو!

تو این نصیحت و چون گوهرش محافظ باش

مجالست منما با قلندر و درویش

مصاحبت منما با اراذل و اوباش

به زور پنجه و بازوی خویش غره مشو

[...]