چو برکندم دل از دیدار دلبر

نهادم مُهر خرسندی به‌ دل بر

تو گویی داغ سوزان برنهادم

به‌دل کز دل به دیده درزد آذر

شرر دیدم که بر رویم همی‌ جَست

[...]

کاروانی همی از ری به سوی دسکره شد

آب پیش آمد و مردم همه بر قنطره شد

گله دزدان از دور بدیدند چو آن

هر یکی زیشان گفتی که یکی قسوره شد

آنچه دزدان را رای آمد بردند و شدند

[...]

گر فرخی بمرد، چرا عنصری نمرد؟

پیری بماند دیر و جوانی برفت زود

فرزانه‌ای برفت و ز رفتنْش هر زیان

دیوانه‌ای بماند و ز ماندنْش هیچ سود

فدای آن قد و زلفش که گویی

فرو هشته است از شمشاد شمشار

آن طره مشکریز دلدار

کرده است مرا به غم گرفتار

خوشا حال لحاف و بستر آهنگ

که میگیرند هر شب در برت تنگ

بنده شاعران اکنونم

آنشان باد جمله در . . .ونم

آن من نیز هم به . . . یکی

زانکه من از میانه بیرونم

آن من . . . و آن ایشان ریش

[...]

بنظم و نثر کسی را گر افتخار سزاست

مرا سزاست که امروز نظم و نثر مراست

در این قصیده که گفتم من اقتفا کردم

باوستاد لبیبی که سیدالشعراست

بر آن طریق بنا کردم این قصیده که گفت:

«سخن که نظم کنند آن درست باید و راست »

سخن که نظم دهند آن درست باید و راست

طریق نظم درست اندر این زمانه جزاست

سخن که من بنگارم به نظم اگر دگری

به نثر خوب گزارد چنان گزارد راست

ز حسن خالی دارم ز لفظ ناقص پاک

[...]

بباید بسیچیدن این کار را

پذیره شدن رزم و پیکار را

ای غوک چنگلوک چو پژمرده برگ کوک

خواهی که چون چکوک بپری سوی هوا

گر بیارند و بسوزند و دهندت بر باد

تو به سنگ تکژی نان ندهی باب ترا

چون در حکایت آید بانگ شتر کند

و آروغ‌ها زند چو خورد ترب و گندنا

می‌بارد از دهانت خذو ایدون

گویی که سر گشادند فوگان را

گهی چو مرد پریسای گونه گونه صور

همی نماید زیر نگینه لبلاب

پیش من یکره شعر تو یکی دوست بخواند

زانزمان باز هنوز این دل من پر هسر است

از شمار تو . . . طرفه بمهر است هنوز

وز شمارد گران چون در تیم دو دراست

رویت ز در خنده و سبلت ز در تیز

گردن ز در سیلی و پهلو ز در لت

فرمان کن و آهک کن و زرنیخ براندای

بر روی و برون آر همه رویت رارت

وان بادریسه هفته دیگر غضاره شد

و اکنون غضاره همچو یکی غنج پیسه گشت