برآمد ز برج حمل آفتاب

به نظاره جشن مالک رقاب

بر آن تا بمنظر چو بیند چو دید

شهی دید بر تخت افراسیاب

چو افراسیاب ملک نام جوی

[...]

بکام دل رسید از بخت شاه کامران سنجر

بصدر صاحب عادل ضیاء دین پیغمبر

بشد بر طالع میمون بفرخ فال باز آمد

بدان طالع شدن لایق بدین فال آمدن در خور

بزرگان خراسانرا زیادت شد بفر او

[...]

آب روشن گشت و تاری شد هوا از ماه تیر

بی گمان خم عصیر اندر هوا انداخت تیر

ریخت از شاخ درختان از نهیب تیر او

عیبه های جوشن زر آبگون بر آبگیر

زاغ بگریزد ز تیرانداز چون از هر سوی

[...]

منم منم زده در دل ز عشق یار آتش

گمان مبر که یک آتش که صدهزار آتش

چو نار شد دلم از عشق ناردان لب دوست

میان دل همه چون دانه های نار آتش

هر آفریده بترسد ز آتش و دل من

[...]

ز هر بدی که تو دانی هزار چندانم

مرا نداند از آن گونه کس که من دانم

به آشکار بدم در نهان ز بد بترم

خدای داند و من ز آشکار و پنهانم

تن من است چو سلطان معصیت‌فرمای

[...]

ایا گرفته تو اندر سرای جهل مقام

تهی ز دانش و غرقه میان بحر ظلام

ایا بعمری دایم فسوس گشته دیو

ز مصطفی بتو بر صد هزار گونه ملام

ایا گسسته ز حبل خدا و دعوت حق

[...]

آمد بملک توران سنجر خدایگان

آن سایه خدای و سر هر خدایگان

با لشگری ز ذره فزون کش گمان بری

خورشید دیگر است ز سنجر خدایگان

خورشید برج برج خرامد بر آسمان

[...]

خورشید تابدار بتدویر آسمان

از منظر حمل نظر افکند بر جهان

نو گشت سال عالم و عالم بسال نو

میمون و سال نو بجمال خدایگان

عدل خدایگان بهوا داد اعتدال

[...]

هست قد یار من سرو خرامان در چمن

بر سر سرو خرامان ماه تابانرا وطن

بلکه خدو قد آن زیبا صنم را بنده ام

ماه تابان بر فلک سرو خرامان در چمن

نارون بالا بتی بر نارون خورشید و ماه

[...]

خر خمخانه را دو خم شراب

تا بسر بر نهنین است و سراب

میخورد دم دم و نیاساید

خر نه هشیار از آن نه مست و خراب

گاه از اشهب فراخ عنان

[...]

بجان پاک تو ای خواجه احمد شباک

که همچو جان توام بانو پاک از دل پاک

سر من آنجا باشد که خاک پای تو است

وگرچه سر ز شرف برگذارم از افلاک

بچشم من تو چنانی که توتیا شمرند

[...]

خر خمخانه را ناسور پیدا گشت و بیطارم

بنیش از سقبه آن ناسور در یکهفته بردارم

چو خر شاعر بود بیشک که بیطاری کند شاعر

چه داند آن خر شاعر که من شاعر نه بیطارم

ز تسعیر خر شاعر بسازم خمره مرهم

[...]