یگانه خداوند رابنده ایم

به جان ودل اورا پرستنده ایم

که دم های بربسته ی ما گشاد

هم او دادمان هر چه بایست داد

نخواهیم جز وی کسی را خدای

[...]

پسین رهبر از پنج آل عبا

شهید ستم شاه گلگون قبا

شهی پر جبریل پیراهنش

به پاکی پر از روح قدسی تنش

هنوزش به قنداقه بد بسته پای

[...]

چو لشگرگه شاه اهل ولا

تهی ماند در عرصه ی کربلا

زخویشان ویاران آن شهریار

نماند اندر آن رزمگه یک سوار

بدانسان کزین پیش تر گفته گشت

[...]

بیامد به پیش سپاه ایستاد

به اتمام حجت، زبان برگشاد

بفرمود: آیا در این پهندشت

کسی هست کز جان تواند گذشت؟

کسی هست، کآید مددکار من

[...]

یکایک به اندوه بشمردشان

همی بر زبان نام ها بردشان

نخستین بگفت ای گزین پور عم

یل دشمن انداز و شیر دژم

سرافراز مردا سرا مسلما

[...]

پناه جهان سیدالساجدین

امام چهارم شهنشاه دین

برون آمد از خیمه چون مه ز میغ

به دستی عصا و به دستیش تیغ

ز بیماری افتان و خیزان همی

[...]

بیامد بر پور بیمار خویش

ببوسید رویش ز اندازه بیش

بگفت ای روان تن پاک من

دل آزرده فرزند غمناک من

بمان یادگار از نیاکان خویش

[...]

بفرمود با زینب (ع) غمزده

که ای خواهر زار ماتمزده

برون آر آن گل عذار مرا

همان کودک شیرخوار مرا

که شش مه به سر برده از زنده گی

[...]

ز تیر بداندیش چون روزگار

سر آمد بدان کودک شیرخوار

بیامد شه دین به سوی حرم

رخ از گریه پرخون دل از غم دژم

همه بانوان حرم را بخواند

[...]

شهنشه چو با دختر این زار گفت

به خواهر از آن پس چنین بازگفت

که پیراهنی دیده بس روزگار

بدانسان که کس را نیاید به کار

بیاور به من تاکه در زیر رخت

[...]

چو شد دور لختی ز پرده سرای

ستاد اسب پیغمبر رهنمای

نمی رفت هرچ اش برانگیخت شاه

که بد دست حق بسته پایش زراه

همی برخروشید و افشاند دم

[...]

سمند سرافراز پر باز کرد

سوی پهنه چون باز پرواز کرد

بنگرفتی اش گر عنان شاه دین

به هم در نوشتی سپهر زمین

عقابی شد آن باره ی باد پای

[...]

یکی روز پیغمبر سرفراز

به مسجد درون بود بهر نماز

بیامد یکی مرد نخجیر گیر

بیاورد از بهر آن بی نظیر

یکی بره آهوی خوش خط و خال

[...]

و دیگر به یثرب یکی روز نو

بیامد روان ها به عشرت گرو

همه خردسالان آن سرزمین

بپوشیده زربفت ابریشمین

یکایک ابر اشتری راهوار

[...]

مگر آنکه بیعت به دارای شام

ببندی و دانیش برخود امام

وگرنه مپیچان دگر کار را

شو آماده با خصم پیکار را

چو گفتار او را شهنشه شنید

[...]

چنان تاختش شه به میدان کین

که لرزید برخویش گاو زمین

به گرد اندر آمد سرماه و مهر

بترسید بر خویش شیر سپهر

به تن زهره ی کوهسار آب شد

[...]

به ناگاه ز هامون یکی تیره گرد

برآمد که آن پهنه را تیره کرد

برون آمد از گرد مردی به زین

ابا پیکر و چهره ی سهمگین

به زیرش سمندی چو آذر گشسب

[...]

نبخشید دستورشان شاه دین

هم آنان برفتند از آن سرزمین

از آن پس فرود آمدند از فلک

سپاهی بدان سرزمین از ملک

بدند آن سپه چار و بیور هزار

[...]

خبیثی ددی از بزرگان شام

که بد دشمن آل خیرالانام

پدر قحطبه نام زشتش تمیم

دل اهرمن از نهیبش دو نیم

پی رزم آن خسرو کامیاب

[...]

خروشید برداور راستین

برون جست دست خدا زآستین

گرفتش گریبان رومی زره

به ابروی مردانه بر زد گره

ربودش چو یک پر کاه از سمند

[...]