چو کشواد و قارن به بند گران

نشسته میانش چو کند آوران

زره حلقه حلقه ز یکدیگران

به نیزه ربودند آن سروران

ز جنگ و ز کشتی و زور سران

وز آن شرط فردا به یکدیگران

به قدر و به اعزاز پیغمبران

که هستند در راه دین سروران

تن هر دو بد در سلیح گران

چنین گفت پیران بدان سروران

بپرسید تدبیر کار از سران

بگفتند با او همه سروران

همان هر سه شه با سپاه گران

برفتند گردان نام آوران

زبرج حمل تا به حوت اندران

برآورده یک یک همه پیکران

درون شد فرامرز با آن سران

یکی هشت صفه بدید اندر آن

چو پردخته شد زان همی در کران

دو زنجیر محکم ببست اندر آن

فرامرز گفت ای دلیران سران

یکی مرد خواهم زنام آوران

به گردون شد آواز رامشگران

زبس گل زمین شد چو مازندران

درودت زما باد کندآوران

بزرگان سند و دلاور سران

بفرمود نوشاد تا مهتران

دلیران و کارآزموده سران

فرامرز را ده سپاهی گران

چنان چون بباید ز جنگ آوران

از آن پس دگرگون سپاه گران

همه نامداران وجوشش وران

ابا کوس و پیل و سپاه گران

همه جنگجویان و کندآوران

سپهبد به زین در بیفشرد ران

برانگیخت از جا هیون گران

بفرمود تا لشکر بیکران

سواران جنگی و نام آوران

کنون مرد باشید ای سروران

بکوشید با نامور مهتران