صاحبا گر چه از ضعیفی تن

می نیارم ببندگیت شتافت

لیک طبع چو آب و آتش من

میتواند بفکر موی شکافت

رشته در بازوی هنرمندان

[...]

صاحب اعظم کریم الدین سر گردنکشان

ایکه در مردی و رادی چون تو سر داری نخاست

رأی پیرت گر چه باشد یاور اندر کارها

لیک چون بخت جوانت در جهان یاری نخاست

فتنه را در خواب مستی سر فروشد تا بدید

[...]

صحت و امن هست و وجه معاش

گر نباشی شکور کفرانست

شکر انعام منعم ار نکنی

آن نه کفران که عین کفرآنست

هست کفران فزون ز کفر از آن

[...]

عالیجناب حضرت دستور شه نشان

کز وی بجاه گنبد گردون فروتر است

ایوان او کجاست ندانم که بر ثری

کز آستانش گنبد گردان فروتر است

در نزهت از مکانت آن بزم دلگشای

[...]

عماد دولت و دین ای وزیر زاده ملک

چه جای زاده که این کار پیشه و فن تست

دلیل صحت نفس و طهارت نسبت

غرارت شرف نفس و خلق احسن تست

عطارد ار چه که باشد به زیرکی مشهور

[...]

فرزند خواجه در هنر از خواجه کمترست

گر چه بشکل و صورت و هیئت بسان اوست

منگر بدانکه این پدرست آن پسر و لیک

بس مغز کز بدی نرسد در بهای پوست

خاقانی بلند سخن خود مثال این

[...]

فخر آل مصطفی سید لطیف الدین توئی

آنکه پیش رأی پیرت عقل اول کودکیست

با صفا از کوکب دری نعلین تو شد

هر کجا تاجی فروزان بر فراز تار کیست

صیقل رایت بانوار یقین روشن کند

[...]

فاقه را کرده باشد استقبال

هر که ممسک بود بوقت حیات

در جهان میزید چو درویشان

بینوا تا رسد زمان وفات

زو حساب توانگران خواهند

[...]

فرزند و نور دیده من ایکه در سخن

داند خرد که مرتبه مهتری توراست

خورشید در نظم تو در گوش میکشد

چون آفتاب ملک سخن گستری توراست

میدان نظم و نثر مرا بود پیش ازین

[...]

فرهاد خویش کرد مرا ماه چهره ئی

شیرین لبی که خسرو خوبان برزنست

مثلش ز آدمی نتوان یافت بهر آنک

با حور و با پری بگه حسن برزنست

بس نازک و لطیف زنی خواستست لیک

[...]

عقل با روح قدس گفت که فردوس برین

هیچ دانی بخوشی بر چه مثال افتادست

روح قدسی ز سر حیرت و دانش گفتش

بخوشی راست چو گرمابه علیا با دست

گردش گردون دون آزاده ها را خسته کرد

کو دل ازاده ئی کز دست او مجروح نیست

در عنا تا کی توان بودن بامید بهی

گر کسی را صبر ایوبست عمر نوح نیست

کردم ز میان همگان عزم کناری

تایب شده یکباره ز چیزیکه حرام است

گفتند که اسرار نهان داشتنت چیست

بر گو که حلالست حرامست کدام است

گفتم که بلی هست نهان نزد من اسرار

[...]

کسی گفت عزت بمال اندرست

که دنیا و دین را درم یاورست

چه مردی کند زور بازوی جاه

که بی مال سلطان بی لشکرست

تهیدست با هیبت و نام نیک

[...]

کسی کو طریق تواضع رود

کند بر سریر شرف سلطنت

ولیکن تو جایش بدان و مکن

ملک سیرتی درگه شیطنت

تواضع بود با بزرگان ادب

[...]

گر وعده ئی که داد مرا آصف زمان

یکبارگی مرا ز خاطر عاطر گذاشتست

بروی گرفت نیست گر اینسان که چاکرست

بس خلق را که بر در امید داشتست

وانگاه دین وعده یکیک گزارده

[...]

لطفی کن وز سگ صفتان آرزو ببر

کاندر نهاد گرگ شبانی میش نیست

هر جا که صیت مکرمت آنجا قویترست

آواز طبل و حسرت روباه بیش نیست

گر چو سندان بود ترا دندان

چون کهن شد ز دردمندانست

در جوانی مرا چو سندان بود

آنچه دندان و وزن دندانست

وین زمانم که نوبت پیری است

[...]

گفتم بدل که غم مخور اندر جهان بسی

هر چند نظم حال تو بی اختلال نیست

از فیض لطف او مکن امید منقطع

گر دولتی قرین تو گردد محال نیست

کز کارگاه غیب بسی میشود پدید

[...]

گر مرا دور فلک کرد تهیدست چو سرو

نیم آزاده گرم بر دل از آن باری هست

چکنم گنج زر و رنج نگهداشتنش

هر کجا تازه گلی در پی آن خاری هست

روز و شب منتظر حارث و وارث باشد

[...]