گنجور

 
ابن یمین

گر چو سندان بود ترا دندان

چون کهن شد ز دردمندانست

در جوانی مرا چو سندان بود

آنچه دندان و وزن دندانست

وین زمانم که نوبت پیری است

ضعف دندان و وهن حمدانست

گر یکی ناتوان شود چه عجب

چند کارم کند نه سندانست