جز یک اعور نماند با عیسی

جان ما باد جانش را به فدا

خط و خالش چو خط و عجم نُبی

زیر هریک جهان جهان معنی

هرکه جست از خدای خود دنیی

مرحبا لیک نبودش عقبی

چون عروسی است ظاهر دنیی

لیک باطن چو زالِ بی‌معنی

جانت لاغر ز گفت بی‌معنی

تنت فربه ز کرد با دعوی

سُکر داری شکَر خور از پی نی

صبر داری صبر خور از پی قی

عمر دادی به باد از پی می

غافلی زین شمار عزّ علی

دل منه بر جهان بی‌معنی

که ثَباتی ندارد این دنیی

تویی آن مرد و چاهت این دنیی

چار طبعت بسان این افعی

بلفضولی سؤال کرد از وی

چیست این خانه شش بدست و سه پی

تا بگوید ز عصمت یحیی

تا بگوید ز نالهٔ عیسی

بروی زین سرای بی‌معنی

گوش پر گوشوار لابُشری

هیچ نادیده عالم معنی

معرفت را چرا کنی دعوی

چون کنی خیره دوستی دعوی

همه گفتار هرزه بی‌معنی

چکنی با حریف بی‌معنی

بس ندیم تو شعر چون شعری

راه دعوی روی تو بی‌معنی

نخرند از تو ترسم این دعوی

مر ترا هست هر دوان در پی

خویش را خیر گفته عزّ علی

که ترا غرهّ کرد بر دنیی

تا بدادی ز دست خود عقبی

دید مردی شبان در آن چه نی

ببرید آن نی و شمردش فی

نکند باطل آن به منّ و اذی

که بیابد عوض به روز جزا