ای ساقی خیز و پر کن آن جام

کافتاده دلم ز عشق در دام

تا جام کنم ز دیده خالی

وز خون دو دیده پر کنم جام

ایام چو ما بسی فرو برد

[...]

هر شب نماز شام بود شادیم تمام

کاید رسول دوست هلا نزد ما خرام

خورشید هر کسی که شب آید فرو رود

خورشید ما برآید هر شب نماز شام

روز فراق رفت و برآمد شب وصال

[...]

ای همیشه بوده راه دین احمد را قوام

همچنان چون پیش ازین ملک ملکشه را نظام

عفو تو خط درکشد هر جا که بیند یک خطا

اسم تو گردن نهد آنجا که بیند یک تمام

آسیای فتنه فرق دشمنت را کرد آس

[...]

بگذر و بگذار گیتی را بدین سیرت مدام

گاه در میدان به تیغ و گاه در مجلس به جام

تات گاهی چرخ چون ناهید بیند در طرب

تات گاهی دهر چون بهرام بیند با حسام

گه به میدان زیر رانت باره‌ای کز گرد نعل

[...]

خط سخنهای خوب یافت ز گنج کلام

بحر معانی گرفت همت طبعش تمام

تا چنو تاجی بود بر فرق اصفاهان مدام

چون خرد در سر، درو سازند پس شاهان مقام

از برای قبول خاصه و عام

به پا باشدت قعود و قیام

با پسر اینچنین مثل زد سام

گریه بهتر زخندهٔ بی هنگام

هست به نزد من در این ایام

بینوا زیستن زکسب حرام

گفت کین هر دو را همی آشام

کُل هَنیئاً که نیست بر تو حرام

قهر او چون بگستراند دام

سگی آرد ز صورت بلعام

کمرِ بندگیش بسته مدام

خواجهٔ هفت بام همچو غلام

کرد عزم حجاز و بیت حرام

سوی قبر نبی علیه سلام

ایمنی کرد هر دو را بدنام

آن عزازیل و آن دگر بلعام

کرد پیکان برون ز تو حجام

باز نا داه از نماز سلام

بودش این زن عفیفه جوهره نام

یافته از حسن و زیب بهره تمام

کرهّ‌ای را که شد سه سال تمام

رائضش درکشد به زخم لگام

از درون شمع منهج اسلام

وز برون حارسِ عقیدهٔ عام

مستمع چون کند سماع کلام

گیردش نطق موی بر اندام

در شب از مسجد حرام به کام

رفته و دیده و آمده به مقام