گنجور

 
سیف فرغانی

آنچه عشقت با دل ما می‌کند

موج در اطراف دریا می‌کند

آنچه دارم عشق تو از من ببرد

هرچه بیند ترک یغما می‌کند

نقطه خال عدس مقدار تو

چون عدس تولید سودا می‌کند

هر غمی کز عشقت آید در درون

جان به رغبت در دلش جا می‌کند

روح را فیض از لب جان‌بخش تست

زآن چو عیسی مرده احیا می‌کند

من غلامی تو می‌خواهم چنانک

بنده آزادی تمنا می‌کند

آن سر گیسوی همچون سلسله

عقل را زنجیر در پا می‌کند

من نبودم واله و شوریده لیک

عشق رویت این تقاضا می‌کند

نیست با عاشق جفا آیین دوست

با من درویش عمدا می‌کند

گرچه بر چون من گدایی در ببست

بر سگان کوی در وا می‌کند

در خرامیدن قد چون سرو او

کار صد دل زیر و بالا می‌کند

دل به خوبان دگر از شوق او

چون مگس آهنگ حلوا می‌کند

چون صدف از آب دریا سیر نیست

قطره می‌بیند دهن وامی‌کند

وصف رویش سیف فرغانی مدام

همچو مجنون وصف لیلا می‌کند

شد بهار و گل به باغ آورد رخت

بلبل شوریده غوغا می‌کند

 
 
 
انوری

جان وصال تو تقاضا می‌کند

کز جهانش بی‌تو سودا می‌کند

بالله ار در کافری باشد روا

آنچه هجران تو با ما می‌کند

در بهای بوسه‌ای از من لبت

[...]

مجیرالدین بیلقانی

آنچه موی از جور با ما می کند

راست خواهی سخت رسوا می کند

چیست مقصودش که پیش از وقت خویش

از شب من صبح پیدا می کند

زرگر ایام در بازار عمر

[...]

سعدی

میل بین کان سروبالا می‌کند

سرو بین کاهنگ صحرا می‌کند

میل از این خوشتر نداند کرد سرو

ناخوش آن میلست کز ما می‌کند

حاجت صحرا نبود آیینه هست

[...]

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه