... چو سیل تندر و آلوده غبار آمد

همان نشاط سفر کرده ای که می جستم

به پرسش دلم از گرد رهگذار آمد ...

... همیشه تا به ضیا فربهی دهد خورشید

به پهلوی مه نو کز سفر نزار آمد

تو ملک گیر و عدو سوز کز عزیمت تو ...

گذشت کوکبه ام از فلک که زهره برآمد

زیاده گشت صفا خانه روبم از سفر آمد

بر آستان ثنایم نثار یمن قدم شد ...

... گذاشتند بخلد برین اثاثیه بیتش

که زود جانب منزل تواند از سفر آمد

لوای مجد به عرش مجید و قبه خضرا ...

... شتاب داشت که پیمان بحق درست رساند

گذاشت رخت به منزل که در سفر خطر آمد

عوض به مسکنت و فقر کرده جاه جهان را ...

... آدم اسیر هند شد چون خلد رضوان خوش نکرد

از شوق طوف مشهدت بنشینم از سعی و سفر

باری به وادی جان دهم گر کعبه قربان خوش نکرد ...

... مدام در پیش افتاده اند همچو وبال

همه چو فکر خطا رخ نموده سوی سفر

یکی نبرده به جا راه چون خیال محال ...

... با شرف چون نام او بودند ازو اخوان من

ای دریغا در سفر مرد ار به نزد من بدی

تا به صبح حشر محکم داشتی دامان من ...

... در حضر یاور تو شرع نبی

در سفر رهبر تو عون الاه

... زبان عذر بروید زمین به شکل گیاه

بنه کلاه و کمر گر سر سفر داری

که راه سخت مخوفست و روز بس کوتاه ...

... خمار بخشدت این نشیه های انسانی

سفر معطل وقتست صبر کن چندان

که جذبه ای رسد از جذبه های رحمانی ...

... برنکردی سر ز آب این گنبد نیلوفری

گرد نعلین سفر جایی که او افشانده است

ناید از بال و پر روح الامین بال و پری ...

... که با کمند و کمانت دهد پذیرایی

سفر کنی که ضعیفی رسد به آسایش

خطر کنی که فقیری کند تن آسایی ...

... هان جان و دل آغوش و بغل خوش بگشایید

کان یار سفرکرده ما از سفر آمد

او بود که از سینه به تاراج خرد خاست ...

... کامی به مراد دل خود برنگرفتیم

زان روز که طالع به وفا همسفرم کرد

گفتم سخن عشق به رندی نشدم فاش ...

... نوعروس سخن جوانست هنوز

به سفر از چه می رود داماد

غوطه در گریه می خورد طوفان ...

... از نسیم تست گر گل گر خزان افشانده ام

گرچه با تو در سفر کوته عنانی کرده ام

جان و دل از پی بر آن دست و عنان افشانده ام ...

... بسته احرام بهر رکن چهار ارکانم

سفره بختم اگر هست تنک توشه چه باک

به هم از مایده شوق نیاید خوانم ...

... یا نبی الله اگر بهره ز طوفت نبرم

آه و صد آه که سود سفرم افسوسست

ره غلط کرده شوقم به تو راهی خواهم ...

... خانه زادان حرم تکیه گه جود کجاست

توشه غارت زده ای از سفری می آید

ای شه مکه به چوگان توجه کششی ...

... از دل پر المم کلفت ره برچینی

از تن پر سقمم بار سفر برداری

لب گشایی و قصورم ز سخن دور کنی ...

فرمان تو آمد و ز جا برجستم

می خواندم و اسباب سفر می بستم

زان دم که گرفت این بشارت دستم ...

ای دل ز سفر تحفه چه سوز آوردی

وز عشق چه حرف دلفروز آوردی ...

... خامی نرفت عرفی و گشتیم بحر و بر

بنشین که آبروی سفر برده ایم ما

... غم همره جان رفت نرفتیم به منعش

با وی ز ازل آمده و هم سفر اوست

هر گرد که از خاک شهیدان تو خیزد ...

... گل میل کنار ما ندارد

گر عزم سفر کند خوشش باد

جان طاقت بار ما ندارد ...

چه مهربان به سفر شد چه تند قهر آمد

فرشته ای بشد و فتنه ای به شهر آمد ...