... حالیست که مشکل بتوان گفت به یاران

ما را به بهار و سمن و لاله چه خوانی

دریاب کزین لاله چه روید به بهاران

آهن که چه دید از غم آن چهره بگویید ...

... چندان که دارم دسترس باشم به جست و جوی او

بر عید گاه ار بگذرد چوگان به دست از لاله رخ

جز تن نشاید خاک ره جز سر نزیبد گوی او ...

ای نور چشم من ز رخ لاله رنگ تو

سوگند سخت من به دل همچو سنگ تو ...

... رونق گل می برد همیشه

عارض چون لاله دسته تو

آن شکرینی که وقت بوسه ...

آن گل سوریست در کلاله نهفته

یا به عبیرست برگ لاله نهفته

در دهن کوچک چو پسته او بین ...

ساقیا خیز و یک دو جام بده

می گلرنگ لاله فام بده

دهن همچو قند را بگشای ...

... رندان سیکی خواره را گر ساغری داری بده

زین حرفهای لاله گون چون لاله میسوزد دلم

روی تو ما را لاله بس ممزوج گلناری بده

اکنون که آب از کار شد بر خیز و آب کار کن ...

چمن پر گهر شد ز باران ژاله

زمین پر کواکب ز یاقوت لاله

ز شبنم فرو هشت نسرین حمایل

ز سنبل بر افگند سوسن کلاله

به جای می لعل پر کرده گلها ...

... غزلخوان غزالی به رخ چون غزاله

گرم دستگاه گل و لاله بودی

به گنجی گران می نبشتم قباله ...

دل جفت درد و غم شد زان دیلمی کلاله

گل را قبول کم شد زان روی همچو لاله

بس غصه داد و رنجمزان منزل سپنجم ...

... با مهر چرخ دی گفت این بت تر است مانا

گفتا منش رقیبم وین بت مرا سلاله

ای مدعی کزان لب خواهی علاج کردن ...

... به کام خود چو پیش آمد ببوسیدم به کام دل

لبی چون لاله در بستان رخی چون آتش اندر دی

رقیب آن دید و با من گفت هی هی چیست این عادت ...

... امروز گو شکفته مشو هیچ گل که تو

صد گلبن شکفته و صد لاله دسته ای

گل نقل نیست باده بنه کز دهان و لب ...

... آب اندران فگندی آتش از آن نهادی

هم سرو لاله رویی هم ماه مشک مویی

هم ترک تند خویی هم شاه حورزادی ...

... نسبتی کرده به چیزی و تو چیز دگری

لاله خوانند ترا آه ز تاریک دلی

سرو گویند ترا وای ز کوته نظری ...

... تا تو بنشینی و بنشانی ز هر دستی نگاری

بر مثال لاله دارم سینه ای پر خون که از وی

ناله زارم برآید چون ببینم لاله زاری

ای که غافل می نشینی سوی صحرا رو که بینی ...

... تا می تواند از تن کردن بدل گذاری

آن کش نشسته باشد در خانه لاله رویی

حاجت نباشد او را رفتن به لاله زاری

چون تاختن کند غم آهنگ سبزه ای کن ...

... کردند بهر بزم چمن ساقیان ابر

در جامهای لاله ز هر گوشه راوقی

بر روی گل طراوت شبنم نگاه کن ...

از چهره لاله سازی و از زلف سنبلی

تا از خجالت تو نروید دگر گلی ...

... اگر ز روی چو گل پرده بر گرفتی دوست

به خون لاله خطی از بهار بستدمی

لب چو شکر او گر شکار من گشتی ...

... بسر تو کین دل خسته را به نسیم خود خبری کنی

ز شمایل تو خجل شود رخ سرخ لاله سحرگهی

که چو گل شکفته ز عکس می به چمن چمان گذری کنی ...

... با قد آن صنم ز چمن سرو گو مبال

با روی آن پری ز زمین لاله گو مروی

ای اوحدی تو خاک سر کوی دوست باش ...