... بدم ساخته بهر سور انجمن

به ناگه دو جنی شتابان ز راه

به نزدم رسیدند با اشک و آه ...

... ندارم نیازی به یار و سپاه

بپیما سوی بنگه خویش راه

به ناچار زعفر به چشم پر آب ...

... سپهدار منصور از آن سپاه

سوی مرکز شاه پیمود راه

به پوزش ز پشت بهشتی سمند ...

... یزید از پی باره انگیخت گرد

چو با شاه دین راه نزدیک کرد

بگفتش بمان هم نبردت منم ...

... به ما مادرانمان کند رو درود

بگیرید راهش چو تاریک میغ

بدو حمله آرید با تیر و تیغ ...

... ز بیمش زدی خصم بر خصم تیغ

که بر خود کند باز راه کریغ

ره آب چون باز شد با شتاب ...

... ننوشم از این آب شیرین مگر

بنوشی تو و و راهی ز التهاب

برافراشت سر باره از روی آب ...

... که از کژی آید چنین کار زشت

ببندد به رخ راه خرم بهشت

چو من زنده باشم مباش اشکبار ...

... به صحرا همی از شتربان بخواه

که آهسته راند شتر را به راه

که تنشان بود پروریده به ناز ...

... همه کشته گشتند وگاه من است

که جان باختن رسم و راه من است

ببینی دم دیگر اندر سنان ...

... خروشی به یاران خود بر کشید

که گیرید بروی سر راه تنگ

به شمشیر بران و تیر خدنگ ...

... به چشم اندر آمد شهنشاه را

که پیمایدی سوی او راه را

... ز هر ناخن پنچ انگشت شاه

یکی رود از آب بگرفته راه

ز یکسو گشاده در آسمان ...

... ز ما باد بر جان پاکش درود

ایا سالک راه فقر و فنا

که اندر دلت خفته گنج غنا ...

... مخور غم که درخورد تو نیست غم

کجا غم خورد سالک راه دوست

چو داند که هر شادی و غم ازوست ...

... هر آنکو رود سوی وی یک قدم

به پیش آدرش شاهراه قدم

بس است ار بود درد درمان مجو ...

... چنین اند مردان فرخنده بخت

تو گر مرد راهی چنین پوی راه

که تا بهره یابی زدیدار شاه ...

... سر آهنگ این کاروان را بجوی

وزان پس به راه حقیقت بپوی

خدا را درین ره بسی مرد هست ...

... دوانید کای شه نوانی مجو

دل آرام را چشم بر راه توست

همه کار وصلش به دلخواه توست ...

... تو می بینی این مردم زشت کار

که از راه تو روی برکاشتند

چه ها بر من از بد روا داشتند ...

... که گشتید دور از ره ایزدی

چو من کشته گردم به راه خدا

سر پاکم از پیکر آید جدا ...

... که گردید کشته به شمشیر خویش

همه راه دوزخ بگیرید پیش

بمانید پس جاودان در عذاب ...

... بشد پرده بر چشم نمناک او

برآورد دامان پیراهنش

که خون بسترد از رخ روشنش ...

... به آیین پیغمبر مهربان

شدم کشته در راه یزدن خویش

گرفتنم ره بنگه قرب پیش ...

... گرفتار آن طفل شیرین زبان

به گرمی بدو کرد نزدیک راه

که تیغی زند بر سر ترک شاه ...

... سپر کرد شهزاده دست و دریغ

یکی دست آن ماه در راه دوست

بیاویخت از تیغ دشمن به پوست ...

... تو پیمان نهادی به روز الست

که از جان بشویی در این راه دست

من امرت نکردم که درکارزار ...

... نیارد گرازی بر او گشت چیر

تو را بر چنین آرزو راه نیست

که شیر خدا صید روباه نیست ...

... مرا نیست دیگر به زینت نشست

فلک راه پیکار بر من ببست

پس از من تن آسای به گیتی بپای ...

... به پشت تو گیتی گشایی کند

به دین خلق را راهنمایی کند

به تیغ کج آرد سوی راستی ...

... ندارد به جز ناله ی زار کار

بود خواهرم چشم بر راه تو

بگردد همی گرد خرگاه تو ...

... به یاد آمدم حیدر نامجو

بترسیدم و بازگشتم ز راه

نبودم توان گذر سوی شاه ...

... که چون نام او گنجد اندر زبان

چنین بانو از خیمه بگرفت راه

خروشان و جوشان به دیدار شاه ...

... چوناچار شد بانو از امر شاه

بپیمود گریان سوی خیمه راه

ز پیش خداوند گیتی فروز ...

... بدان آمدم تا کشم بر تو تیغ

کنون جان ندارم به راهت دریغ

دلی باید از سنگ تا تیغ کین ...

... بریزند خونت در این رزمگاه

شوی کشته امروز در راه من

خرامی به فردوس همراه من

مسیحا کند میهمانی تو را ...

... همان خنجر آبگون بر گرفت

ز بالین شه راه لشگر گرفت

چو دیدش عمر گفت او را که هان ...

... از آنان نیم من که با یک نگاه

فریبی مرا باز داری ز راه

یقین دان که لب تشنه برگرم خاک ...

... زهی آبرو بخش دین مبین

که در راه یزدان زخود دست شست

که بشکسته ها گردد از وی درست ...

... وزو مدعی یافت شرمنده گی

چو او داد در راه حق هر چه داشت

خدا نیز داد آنچه با وی گذاشت ...