... وز او دستور خواهم در قرار عشق یار خود

بدو این سال نو سازم محول کار و بار خود

که خوش دارد مرا این عشق با پاکی و پیروزی ...

... چنین روز خوشی بنگر چگونه کرد کار ما

ز هر حیثی خوش اندر خوش نموده کار و بار ما

تو در این شهر یار ما و این دو شهریار ما ...

... بزن جامی به جام من چه خوش ضویی قدح دارد

که بر ایران و ایرانی مبارک عید نوروزی

... بنده را بر حضرت مولا ببخش

بار دیگر گر که کردم این چنین

کن برونم یکسر از این سرزمین ...

... با همان خر آمد از خانه به در

بار دیگر باز کاکا در رسید

تا نماید شیره اش را بازدید ...

... دریغ از راه دور و رنج بسیار

نخستین بار سازیم آفتابی

علامت های سرخ انقلابی ...

... دریغ از راه دور و رنج بسیار

حقیقت بارک الله چشم بد دور

مبارک باد این جمهوری زور

ازین پس گوش ها کر چشم ها کور ...

... زده در بصره و بغداد چانه

که جمهوری شود این ملک ادبار

نه من گویم خودش کرده ست اقرار ...

... مهیا تلگرافات و شکایات

ز ظلم شاه و دربارش روایات

ز جمهوری اشارات و کنایات ...

... شب عید است و ما فرصت نداریم

سلام عید را بایست این بار

بگیرد حضرت اشرف به دربار

دریغ از راه دور و رنج بسیار ...

... صابر از این بی حقیقت مردم دنیا پرست

آنکه ننهاده است باری بر سر بار تو کیست

... اثر نبود بگفتاری که کردار از پی اش نبود

نهال نام نیک آن نیست کارد بار ننگ آخر

جهان با این فراخی بهر مشتاقان نمیدانم

چرا یکباره چون چشم حسودان گشت تنگ آخر

اگر آیینه دل تیره شد از زنگ غم صابر ...

تو را گفتم که همچون جان شیرین همدمم باشی

نه با اغیار بنشینی و سر بار غمم باشی

سخن با چهره ی بگشاده گو ابرو مکش در هم ...

... دید چو در دست تو افزار را

بار وبال است تن بی تمیز

روح چرا می کشد این بار را

کم دهدت گیتی بسیاردان ...

... سر و سامان که خواهد داد این بی خانمانی را

ز تیغ حرص جان هر لحظه ای صد بار میمیرد

تو علت گشته ای این مرگهای ناگهانی را ...

... در موسم گل ابر نوبهاری

بر سرو و گل و لاله اشکبار است

آورده ز فصل بهار پیغام

این سبزه که بر طرف جویبار است

در رهگذر سیل خانه کردن

بیرون شدن از خط اعتبار است

تعویذ بجوی از درستکاری ...

... خونابه روان همچو آبشار است

بار جسد از دوش جان فرو نه

آزاده روان تو زیر بار است

این گوهر یکتای عالم افروز ...

... ای روح سبک بر سپهر برپر

کاین جسم گران عاقبت غبار است

بس کن به فراز و نشیب جستن ...

... خوشنودی روزی سه و چهار است

بار و بنه مردمی هنر شد

بار تو گهی عیب و گاه عار است

اندیشه کن از فقر و تنگدستی ...

... گوش تو بر بیهده و ناسزاست

بار خود از دوش برافکنده ای

پشت تو از پشته شیطان دوتاست ...

... از رهزن ایام در امان است

ایمن نشد از دزد جز سبکبار

بر دوش تو این بار بس گران است

اسبی که تو را می برد به یک عمر ...

... بپوش روی ز آیینه ای که زنگاریست

بخیره بار گران زمانه چند کشی

ترا چه مزد بپاداش این گرانباریست

فرشته زان سبب از کید دیو بیخبر است ...

... درم آورد چو دینار نداشت

بار تقدیر به آسانی برد

غم سنگینی این بار نداشت

با گرانسنگی و پاکی خو کرد ...

... دانه جز دانه پرهیز نکشت

توشه آز در انبار نداشت

اندرین محکمه پر شر و شور ...

... آنکه جز بید و سپیدار نکشت

ز که پرسد که چرا بار نداشت

دهر جز خانه خمار نبود ...

... چون کند گشت خنجر فرصت فسان نداشت

آذوقه تو از چه در انبار آز ماند

گنجینه تو از چه سبب پاسبان نداشت ...

... در بحر روزگار که کنه و کران نداشت

آسوده خاطر این ره بی اعتبار را

پروین کسی سپرد که بار گران نداشت

... مشو ایمن چو دلی از تو مکدر گردد

توشه بخل میندوز که دود است و غبار

سوزن کینه مپرتاب که خنجر گردد ...

... که ز ما بی خبر این ملک مسخر گردد

دعوت نفس پذیرفتی و رفتی یک بار

بیم آن است که این وعده مکرر گردد ...

... هر دست دست موسی عمران نمی شود

کشت دروغ بار حقیقت نمیدهد

این خشک رود چشمه حیوان نمی شود ...

... ره عصیان ره مرگست بر آن مگذر

آشیانها به نمی ریخته این باران

خانمانها به دمی سوخته این اخگر ...

... تو هم ای شاخ بری آر که خوشتر شد

ز دو صد سرو یکی شاخک بار آور

چه شدی بسته این محبس بی روزن ...

... تو چه داری که توان برد بدان محضر

سود و سرمایه بیک بار تبه کردی

نشدی باز هم آگاه ز نفع و ضر ...

... بید خرما و تبر خون ندهد میوه

دیو طه و تبارک نکند از بر

خواجه آنست که آزاده بود پروین ...

... زندگی پر خطر و کار تو سرمستی

اهرمن گرسنه و باغ تو بار آور

عاقبت زار بسوزاندت این آتش ...

... ره مخوفست بپرهیز ازین خفتن

ابر تیره است بیندیش ز بارانش

شیر خواری که سپردند بدین دایه ...

... به تنوری که ندیدست کسی نانش

خرلنگ تو ز بس بار کشیدن مرد

چه بری رنج پی وصله پالانش ...

... حرصت چراست خواجه اگر نیستی غلام

چندی ز بار گاه سلیمان برون مرو

تا دیو هیچگه نفرستد تو را پیام ...