دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت

بی اسب پیاده نغز و شیرین می رفت

شکر ز لبش پیل به بالا می ریخت ...

مگذار که اغیار به راهت بینند

بر اسب چو برسپهر ماهت بینند

از گوشه ابر چادرت در مجلس ...

... دیوانگان نترسند از صولت قیامت

بشکیبد اسب چوبین از سیف و تازیانه

صوفی و کنج خلوت سعدی و طرف صحرا ...

... اگر طالبی کاین زمین طی کنی

نخست اسب بازآمدن پی کنی

تأمل در آیینه دل کنی ...

... ستیز فلک بیخ و بارش بکند

سم اسب دشمن دیارش بکند

وفا در که جوید چو پیمان گسیخت ...

... شه این جمله بشنید و چیزی نگفت

ببست اسب و سر بر نمد زین بخفت

همه شب به بیداری اختر شمرد ...

... سواران همه شب همی تاختند

سحرگه پی اسب بشناختند

بر آن عرصه بر اسب دیدند شاه

پیاده دویدند یکسر سپاه ...

... گدایی که بر شیر نر زین نهد

ابو زید را اسب و فرزین نهد

بر آشفت عابد که خاموش باش ...

... که همتای او در کرم مرد نیست

چو اسبش به جولان و ناورد نیست

بیابان نوردی چو کشتی بر آب ...

... که دعوی خجالت بود بی گواه

من از حاتم آن اسب تازی نژاد

بخواهم گر او مکرمت کرد و داد ...

... بر آسود چون تشنه بر زنده رود

سماطی بیفکند و اسبی بکشت

به دامن شکر دادشان زر به مشت ...

... دگر مرکب نامور گو مباش

کسان را درم داد و تشریف و اسب

طبیعی است اخلاق نیکو نه کسب ...

... فرو خورد خشم سخن های سرد

زرش داد و اسب و قبا پوستین

چه نیکو بود مهر در وقت کین ...

... زره جامه کردیم و مغفر کلاه

چو ابر اسب تازی برانگیختیم

چو باران بلارک فرو ریختیم ...

سخن در صلاح است و تدبیر و خوی

نه در اسب و میدان و چوگان و گوی

تو با دشمن نفس هم خانه ای ...

ملک زاده ای ز اسب ادهم فتاد

به گردن درش مهره بر هم فتاد ...

... وآنگاه قرب موسی عمرانت آرزوست

چون کودکان که دامن خود اسب کرده اند

دامن سوار کرده و میدانت آرزوست ...

... توبه کارم توبه کار از عشق پنهان باختن

اسب در میدان رسوایی جهانم مردوار

بیش از این در خانه نتوان گوی و چوگان باختن ...

... به قدر کن که نه اطلس کمست در بازار

مثال اسب الاغند مردم سفری

نه چشم بسته و سرگشته همچو گاو عصار ...

... خلاف رای تو رفتن مگر ضلال مبین

مخالفان تو را دست و پای اسب مراد

بریده باد که بی دست و پای به تنین ...

... کمال فضل تو را من به گرد می نرسم

مگر کسی کند اسب سخن به زین به ازین

ورای قدر منست التفات صدر جهان ...

... هر آنکه پای خلاف تو در رکیب آورد

به خانه باز رود اسب بی خداوندش

... گریه بیهودست و بیحاصل بود شستن به آب

آدمی را حسرت از دل و اسب را داغ از سرین

نوحه لایق نیست بر خاک شهیدان زانکه هست ...

... نبود اختیاری ولی درفتادم

به میدان عشق تو در اسب سودا

همی تاختم تیز و در سر فتادم ...

مرکب از بهر راحتی باشد

بنده از اسب خویش در رنجست

گوشت قطعا بر استخوانش نیست

راست خواهی چو اسب شطرنجست