... آفتابی که دو صد ره ز جهان افزون است

هست یک نقطه درین گردش همچون پرگار

من که باشم چه کنم خود به چه خوانند مرا ...

... دیدیم هرچه آمد بینیم هرچه آید

در قرن اگر برآید در آفتاب گردش

از مادر زمانه همچون تویی نزاید ...

... روان در نوش و در در گوش و گوهر در دهن داری

میانت کس نمی بیند کمر گردش چه می بندی

دهانت هست ناپیدا کجا جای سخن داری ...

... زمانی نیاسود از تاختن

هم از گردش و تیر انداختن

به شش ماه چونان شد آن نامدار ...

... جهاندار بر پشت پیل سپید

ستاده به گردش سپه پر امید

چو طوس و چو گیو و چو شیدوش شیر ...

... به پیش اندرون اختر کاویان

بزرگان ایران به گردش دوان

به ساقه سپاهش جهان پهلوان ...

... بزد تیغ بر گردن پاسدار

سر آمد برو گردش روزگار

چو آمد بر طوس گفتش که خیز ...

... نجنبید بر زین سپهدار نو

تو گفتی همی گردش افشاند گو

برانگیخت برزوی باره زکین ...

... چو رستم شد آگاه از آن کارزار

وز آن گردش و بخشش و گیر و دار

زواره بفرمود تا بر نشست ...

... همی تاخت بر هر سویی جنگ جوی

به گردش درون لشکری جنگ ساز

همی کرد بر لشکر ترک تاز ...

... همی برد برزوی را چون پلنگ

سواران به گردش دوان زابلی

کشیده همه خنجر کابلی ...

... ندیدم به مردی چنین یک سوار

نه در بخشش و گردش کارزار

نه دیو و نه مردم نه ارغنده شیر ...

... به ایران و توران شوم سرفراز

برین گردش چرخ خرسند باش

جهان را درخت برومند برومند باش ...

... به آواز گفت ای دلاور سوار

بر آسودی از گردش روزگار

هماوردت آمد بر آرای جنگ ...

... دل هر دو از غم شده سیل بار

از اندیشه و گردش روزگار

تهمتن چنین گفت با خویشتن ...

... سپه را بر آیین گردان بدار

نگه کن برین گردش روزگار

که تا من ببستم به مردی کمر ...

... به مردی نباید شدن در گمان

که داند همی گردش آسمان

که باشدکه بردشت روباه پیر ...

... یکی پیل و تختی برو بر به زر

ز گوهر ببسته به گردش کمر

پسش پیل و برگستوان دار پیش ...

... ورا دید تازان چو شیر شکار

به گردش درون تیغ زن صد هزار

بزد دست و گرز گران برکشید ...

... فرامرز را گفت ایدر بمان

نگه کن بدین گردش آسمان

که تا من زمانی همی دم زنم ...

... دلش در بر از غم طپیدن گرفت

همی تاخت بر گردش افراسیاب

بر آن دشت تیره به کردار آب ...

... که اندر زمان بی سر و تن شوم

به گردش همی تاخت چون پیل مست

سپهدار ترکان برآورده دست ...

... به گردن در افکنده خم کمند

سپاه انجمن کرد بر گردشان

ز پیکار شمشیر بر سر فشان ...

... به پیری همی جنگ جست آن زمان

شده خیره زو گردش آسمان

همی گفت امروز روز من است ...

... مگوی مستی من ذوق باده عنبی ست

مکن ز گردش دوران شکایت ابن حسام

که عادت فلک دون پرست منقلبی ست ...

... خیال چشم تو بر گوشه نظر بنشست

سواد خامه پرگار گردش قمری

چو خورده دهنت نقطه خیال نبست ...

... مویی سیاه چون شب و رویی بسان روز

ما را ز دور گردش لبل و نهار بس

جام جهان نمای که دوران به جم سپرد ...

... آه اگر در رخ آن آینه آهی بکنیم

تکیه بر گردش دور قمری نتوان کرد

رخصتی ده که به روی تو نگاهی بکنیم ...

... تا اشک غبار از ره او باز نشاند

بسیار دویده است و به گردش نرسیده

دیوانه شده عقل در آن دم که به شوخی ...

کجاست ساغر می تا به گردش آرندش

که عمر رفت و حریفان در انتظارندش ...

چه گویم گردش گردون دون را

که خس را سر بر اوج آسمان برد ...