این اسم غنی و اول و آخر هم

محض نسب است ای برادر فافهم

قدوس و سلام غیر نسبی می دان ...

رحمی به دلم کن ای برادر

عود دل من ز خود روا بگذر

گر زان که تو پاکی ای برادر

هرگز ننهد تو را بر آذر

... اگر شب شب روند از فرط تلوین

بصحرا دزد و در خانه برادر

بدان از ماجرای ابن یامین ...

ای برادر گر ره صورت روی

تا قیامت بوی معنی نشنوی ...

برادر عزیز را سعادت ابدی مساعد باد و برضا و لقانا رسیداز دنیا مرواد بالنبی وآله الامجاد روزی چندست که سلطان معشوق حقیقی از افق دل ربانی بر عاشقان کرشمهای عجب می کندگاهی بغمزه تشریف میدهد وگاهی بغم تهدید و من می گویمبیت

چون وصلت قاسم بخدا بی شکیست ...

... آتش غم می خورد بی گاه و گاه

بر برادر ظلم بی حد کرده ام

بر بردار نیکه برخود کرده ام ...

... به گستهم گفت ای گوی نیکبخت

ز بهر برادر میان را ببند

نباید که بر جانش آید گزند ...

... برفتند از آنجای پیروز و شاد

درفش و سپه با برادر سپرد

به جز گستهم هیچ کس را نبرد ...

... ز گودرز و خسرو چو بشنید راز

به پیش برادر همه گفت باز

که گودرز کشواد و خسرو به هم ...

... مرا دل ازین هر دو بر بیم گشت

ز درد برادر به دو نیم گشت

بدو گفت رستم برو شادمان ...

... که بگریزد از پیش من نره شیر

مرا طوس نوذر برادر بود

نترسم اگر دشمن آذر بود ...

... ازین درم بمران زان که بی سبب نایم

سگان کوی ترا خوانده ام برادر خویش

به حال صوفی مسکین قلم بگرید زار ...

... ز عشق

چه ضرورست ای برادر من

نهان چگونه کنم ...

... زن اگر هست دختر قیصر

ای برادر به سوی او منگر

زن درین روزگار هست بلا ...

... غافل مشو ز پختن بغرا که گفته اند

مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد

آن کو نپخت کله وگیپا امید داشت ...

ز دیگ ترشی ای قسام روزی

به جا می کرد ترشی ای برادر

به ناگه دیدم اندر دیگ ترشی ...

... بقچه دانست و جامه و ایزار

خواهرش شده و برادر او

کمرست آن بکوه کرده قرار ...

... گرو را دامان چون میدان نباشد گو مباش

ریش بارست ای برادر تسمه سنجاب و خز

گر بگرد آستین گردان نباشد گو مباش ...

... و نیز میدیدم که از آنطرف نان شکنان حق نشناسند و ازین جانب جامه دران ناسپاس چه لازم که مبالغه کنم و هر کجا کاسه لیسی و نوکیسه بتعصب و حمایت بر خیزند و معارضه نمایند که صدمن گندم ایشان ده من نان حاصل ندارد و از پنجاه من کتوی اینان پنج من پنبه برون نیاید دیگر انکه این عبد بطنان کشمش از پنبه دانه دوستر دارند اگر بغرض آش بر جامه ام بریزند چکنم

ای برادر سخن عروسی دان

که معین نداشت پوشش و خورد ...

... مجرح دارایی او نخواهد کرد رختهای ابر یشیمینه نیمی عاشقی چندند که داغ اتو مینهند اگر چه بسمع عین البقر رسد گوید خبث حدقه میکنند برک نیز از و آوازی بر میآید و طبل زیر گلیم میزند سرپوش سخن در پرده میگوید فوطه نقش گرماوه است دامک شیب جامه هر زمان سراز سوراخی بر میاورد دستارچه گره تنگه بسته و از بخل که دارد نه بدست و نه بدندان باز نمیتوان کرد قماشهای زوده رنج باریک دارند نیمتنه و حنین و قباچه از قصوری که دارند منفعلند و در زیر جبه و فرجی و خرمی میگریزند نمد در گوشه افتاده و در مقامیست که نقش از زیلوچه برود و او از جا نرود رختهای صندوق عذر پوسیده میگویند شال درشت سخنی از بالای همه گفت که این مصادره چرا خودصفی الدین صوف نکشد هرکرا سوزنی در خود فرو نبرد جوالدوزی بر کسی نزند تکیه بر قول بالش و متکا نتوان کرد جامه خواب و نهالی دو نقش کلکند چادر شب صاحب فراشست جامهای کهنه را اکر آتش بزنی بوی لک برنیاید رختهای شسته میگویند از چه ترو خشک بهم گرفته اند اینها جامه مردم بگازر دادنست غرض شست و شوی ماست جامه دیگران دراشنان ما میشویند ما صد ازینان میپنداریم که آب میبرد چندانکه نظر میکنم این امر ریشه میان بندیست بدامن آنحضرت متعلق زینهار نه یقه مقلبست که باز پس پشت اندازند یا طره که باهمال فرو گذارند بمحفل الباس مشارالیه را بدست آرند و دستی رخت از جهه او مهیا دارند چون عاطفت و خطاپوشی معلوم بود زیادت اطناب نمیرود ظلل دامان مرحمت بر سرپوشیدگان مبسوط باد توقع که بخلعت جوابم مشرف فرمایند

ازینجانب برادر اعز اکرم الدین ارمک طال عمره سلام میرساند از آنجانب مقبول الخواص خاص خانشاهی سلام بخواند خواجه علم الدین میان بند سلام بخواند معلوم دارند که دیبای معلم شکوه کرده بود که جهه چشم زخم ریشه بمن نداد علم او بسردوش دوختم آغا شاه جامه زردوزی سلام بخواندبیکسی کمخا دامت عصمتها سلام بخواند گوییا خطایی دیده بود و چون مقنعه چین برابر و انداخته سخن چینانرا در حرم خاص راه نباید داد محرمان شب اندر روز والچی محرمات و خاتون شرب و دایه تافته و بردایه قطنی سلام بخوانند نگارشاه نرمدست سلام بخواند

در عصمت و طهارت خاتون نرمدست ...