کجا من چشم دارم بر سخایت

گل لاله نروید از سماروغ

همی بوستان سازی از دشت او

چمنهاش پر لاله و چاوله

که شادی کنان اندر آن بوستان ...

بزرینه جام اندرون لعل مل

فروزنده چون لاله بر زرد گل

لاله از خون دیده آغشته

متحیر بماند و سرگشته

گفتم صنما لاله رخا دلدارا

در خواب نمای چهره باری یارا ...

ای برهمن آن عذار چون لاله پرست

رخسار نگار چارده ساله پرست ...

عارف به چنین روز کناری گیرد

یا دامن کوه و لاله زاری گیرد

از گوشه میخانه پناهی طلبد ...

... از قافله بهار نامد آواز

تا لاله به باغ سر نگون ساخت جرس

می رست زدشت خاوران لاله آل

چون دانه اشک عاشقان در مه و سال ...

ای گشته جهان تشنه پر آب از تو

ای رنگ گل و لاله خوش آب از تو

محتاج به کیمیای اکسیر توایم ...

ابر از دهقان که ژاله می روید ازو

دشت از مجنون که لاله می روید ازو

خلد از صوفی و حور عین از زاهد ...

چشمم که سرشک لاله گون آورده

وز هر مژه قطرهای خون آورده ...

ای دیده مرا عاشق یاری کردی

داغم ز رخ لاله عذاری کردی

کاری کردی که هیچ نتوان گفتن ...

می هست و درم هست و بت لاله رخان هست

غم نیست وگر هست نصیب دل اعداست

... گرازان به کام و دل دوستان

یکی ماه عارض یکی لاله خد

یکی سیم ساعد یکی سرو قد ...

... پراگنده بر ماه خون تذرو

فگنده به لولو بر از لاله بند

پراگنده بر سرو سیمین کمند ...

... براندند بر خاک بر سیل خون

شد از خون گردان زمین لاله گون

نخست از بنی شیبه کس نام و ننگ ...

... ز جان و ز خون معادی کنم

هوا تیره فام و زمین لاله رنگ

نیارم شبیخون نسازم کمین ...

... بگفت این واز درد بگریست زار

ز خون کرد روی زمین لاله زار

چو بسیار بگرست و زاری نمود ...

... به سوی ربیع ابن عدنان نگاه

زمین دید از خون او لاله گون

ز بازوش گشته روان سیل خون ...

... از آن موی خوشبوی و آن روی پاک

پر از لاله شد سنگ و از مشک خاک

دو لشکر عجب مانده از روی اوی ...

... به کینه تبه کرد مر شاه را

رخ باب گلشاه چون لاله رنگ

شکفته شد و گشت ایمن ز جنگ ...

... همی گفت چونین و می خواست مرگ

همی خون چکانید بر لاله برگ

بنالید و بر درد و هجران بگفت ...