... طلعتش نور دیده ی اجرام

آنکه ز اسراف سفره کرمش

قرص خورشید را برآمد وام ...

... در نیابند گرد رایت تو

گر دو اسبه سفر کنند افهام

عرصه روزگار تنگ آید ...

... سخن بزجر همی گفت رعد ناموزون

مرا سفر به چنین روز هیچ میدانی

که چون نمود دو منزل گذشته زانسوی چون ...

... تو را بمنزل ملک است روی باش هنوز

کزین خجسته سفر در نخست فرسنگی

چنین که رنگ تو آمیخته است صورتگر ...

... باز ز من شهر پر آوازه شد

دل ز برم رخت سفر بار کرد

جان ز پی اش تا در دروازه شد ...

... تا روی در کشیدی از آشتی و رفتی

رخ در سفر نهادی ناگاه عالمی را

چون زلف خود پریشان بگذاشتی و رفتی ...

... بر شهپر جبرییل چمد چون شتر حاج

هر کاو سوی درگاه توراه سفر آرد

منزلگه عیسی سزد و مرحله خضر ...

... کم نگردد رونق حسن تو هیچ

کز سفر آید سگی در کوی تو

نیستم نومید کآخر عدل شاه ...

... ز اژدهای رایتت بر کاشته

هرچه در این سفره ی آب است و خاک

تیغ ناهار تو را یک چاشته ...

آن سرو خرامان به چمن بازرسید

و آن جان سفر کرده به تن بازرسید

ضایع نشد این آه شب و گریه روز ...

باطل بینم به سوی کعبه سفرت

بی حاصل بینم سفر پرخطرت

اینجا که نشسته ای در دل بگشا ...

یارم به سفر چو راه رفتن بگزید

نرگس دیدم ازو روان مروارید ...

هر کس که سفر کرد پسندیده شود

پیش همه کس چو مردم دیده شود ...

جز درد سفر دلم نمی آشامد

دل را دگر آبی به جهان باز آمد ...

... نی چون جهلا در حرکت آویزد

بی قطع مسافت چو سفر باید کرد

آواز نیش ز جا چرا انگیزد

... بی واسطه چشم و دهان خندیدن

بنشین و سفر کن که به غایت خوب است

بی زحمت پا گرد جهان گردیدن

دلبرم سوی سفر خواهد شد

کا رمن زیر و زبر خواهد شد ...

... روی نگشاده رخت می بندد

درچده از پی سفر دامن

وانک وانک چنار پنجه کشید ...

شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل

وز بهر سفر نگشت زادی حاصل

از علم نشد وجه نجاتی حاصل ...

کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل

ناگشته مرا هیچ ز جایی حاصل ...

... در ضمن آن هر آینه مدرج سعادتیست

رنجی که بر تو این سفر ناگهان نهاد

در سختیست راحت و زین روی کردگار ...

... بچین زلف تو چشمم زطراه دریابار

ببوی سود سفر کرد و بس زیان آورد

غم تو کرد جهان را چو چشمۀ سوزن ...