... هامون به خود نبیند جزکوشش

دریا به خود نبیند جز غوغا

گرد قتال خیزد از این هامون ...

سحابی قیرگون برشد ز دریا

که قیراندود شد زو روی دنیا ...

... خط آهن میان موج گفتی

ره موسی است اندر قعر دریا

خروشان و شتابان رود کارون ...

... چرا دد نگذرد از برکه تنگ

تو پران بگذری از ژرف دریا

چرا گریی تو و او نیست گریان ...

... بردند در این تیرگی از یاد سخن را

خور تافت چنان کز تک دریا به سر آب

کس درنگرد تابش سیمینه لگن را ...

... بیدار نمودند فرو خفته فتن را

در پیش دو دریای خروشان سپه پارت

سد گشت و دلیرانه نگه داشت وطن را ...

... ازین منار کسی کش برین منار آورد

نهنگ را برد از آبشار زی دریا

کسی کش از دل دریا در آبشار آورد

ازآن قبل که تو از راه راست کج نشدی ...

... چنین شنیدم پروبز را که باد صبا

ز روی دریا گنجیش بر کنار آورد

مرا هم اینک فرخ نسیم مهر ادیب ...

... گویی بهشت آمده از آسمان فرود

دریابنفش و مرز بنفش و هوا بنفش

جنگل کبود و کوه کبود و افق کبود ...

... وان کاخ های تازه بدان زیب و آن نمود

از تیغ کوه تا لب دریا کشیده اند

فرشی کش از بنفشه وسبزه است تاروپود ...

... بنگر یکی به رود خروشان به وقت آنک

دریا پی پذیره اش آغوش برگشود

چون طفل ناشکیب خروشان ز یاد مام

کاینک بیافت مام و در آغوش او غنود

دیدم غریو و صیحه دریای آسکون

دریافتم که آن دل لرزنده را چه بود

بیچاره مادریست کز آغوشش آفتاب ...

... ماه اگر شد نهان عیان شد خورشید

دریا گر شد فرو برآمد گوهر

شاها اینک تویی نشسته بر اورنگ ...

... که درس نامداری کرده از بر

دلش چون سینه دریا گشاده

ز دانش اندرو بسیار گوهر ...

روز آدینه ببستیم ز ری رخت سفر

بسپردیم ره دیلم و دریای خزر

بر بساطی بنشستیم سلیمان کردار ...

... ما چو یونس به درون شکم حوت ولیک

او به دریا در و ما در دل جو راهسپر

خطه ری به پس پشت نهادیم و شدیم ...

... برگذشتیم ز کهسار و رسیدیم به دشت

خطه رشت به چشم آمد و دریا به نظر

خطه رشت مگر فرش بهارستان بود ...

... پیش رو دشتی هموار ز فیروزه تر

از بر گیلان راندیم به دریا و که دید

سفر دریا بی گفت و شنود بندر

پرتو مهر درخشنده بر امواج کبود

بافتی ماهی سیمینه به نیلی میزر

مرکب آرام و هوا روشن و دریا خاموش

خلوتی بود و سکوتی ز خرد گویاتر ...

... لیک ما تازه گل سرخ فراوان دیدیم

ویژه روز رژه بر ساحل دریای خزر

بگذشتند ز پیش رخ ما بیست هزار ...

... جنان بگریم از دیده گان به دامن دشت

که سیل اشک فرستم همی به دریا بار

همی بگریم زار و مرا نگویدکس ...

... سوی مازندران تی و برگیری قرار اندر

گهی بر ساحل دریا بخوید و مرغزار اندر

گهی بر طرف بابل رود با بوس و کنار اندر ...

... خوشا مازندران ویژه پاییز و بهار اندر

به خاصه طرف آبسکون بدان دریاکنار اندر

زمینش سال و مه سبز و گل اندر وی به بار اندر ...

... که خرما به سوی هجر می فرستم

گهر می فرستم سوی ژرف دریا

سوی شکرستان شکر می فرستم ...

... اعتبارالملک آن کو به عیارکرمش

جز که دریا را معیار مکن گو نکنم

هرکه را روی ز دیدارش فرخنده نگشت ...

... به فترت رود پیش باز فتن

چو دریا دلی در برش مختفی

جهان جوی عزمی درو مختزن ...

... مانند تو از ایران در آخرالزمان

آن قوم را به دریا ریزد ز رزمگاه

وایران دوباره گردد چون عهد باستان ...

... بنده نفسی مرو زی عشق کت ناید درست

سوی دریا رفتن و طبع سمندر داشتن

عقر کن خنگ هوس را تا توانی زیر گام ...

... بلکه باید ملک معنی را گرفتن وانگهی

قیروان تا قیروان دریای لشکر داشتن

چشم صورت بین ببند ای دل که نبود جز گزاف ...

... دمنده کشتی کلگا ی زیبا

به دریا چون موتور بر روی هامون

قطار نخل ها از هر دو ساحل ...

... چون بهاد آری ز آبادان وکشتی های نفت

موج زن از شور دل ماننده دریا شوی

چون کنی یاد از عراق و ساحل اروندرود ...

... خندی و گویی که تاریک است نجم روشنم

من چراغ نوربخشم بر سر دریای ژرف

نور هر سو رانده و مانده سیه پیرامنم ...

... چون برنجم خاک در چشم فلک بپراکنم

صعب دریایی خطیرم لیک آرام و خموش

آوخ ار انگیزش خشمی بلرزاند تنم

سنگ بر شهلان میفکن خشت بر دریا مزن

یال شیر نر مپیرا دم فروکش کاین منم