... کوه و مرغ و گلشن و صحرا بسوز

ماهیان را در ته دریا بسوز

سینه یی داری اگر در خورد تیر ...

... پیش فرعونان بگو حرف کلیم

تا کند ضرب تو دریا را دونیم

داغم از رسوایی این کاروان ...

... رنگ و آب او ترا از جا برد

وای آن دریا که موجش کم تپید

گوهر خود را ز غواصان خرید

... ذکر و فکر و علم و عرفانم تویی

کشتی و دریا و طوفانم تویی

آهوی زار و زبون و ناتوان ...

... مصطفی بحر است و موج او بلند

خیز و این دریا بجوی خویش بند

مدتی بر ساحلش پیچیده یی

لطمه های موج او نادیده یی

یک زمان خود را به دریا در فکن

تا روان رفته باز آید بتن ...

... این کار حکیمی نیست دامان کلیمی گیر

صد بنده ساحل مست یک بنده دریا مست

دل را به چمن بردم از باد چمن افسرد ...

... او نگنجد در جهان چون و چند

تهمت ساحل به این دریا مبند

چون ز روی خویش بر گیرد حجاب ...

... بعد ازین ناید چو من مرد فقیر

گوهر دریای قرآن سفته ام

شرح رمز صبغة الله گفته ام ...

در آن دریا که او را ساحلی نیست

دلیل عاشقان غیر از دلی نیست ...

مسلمانان که خود را فاش دیدند

به هر دریا چو گوهر آرمیدند

اگر از خود رمیدند اندرین دیر ...

... خیابان خودی را داده یی آب

از آن دریا که طوفانی ندارد

... رخ او احمری چشمش کبودی

به دریا گر گره افتد به کارم

بجز طوفان نمیخواهم گشودی

تو در دریا نیی او در بر تست

به طوفان در فتادن جوهر تست

چو یک دم از تلاطم ها بیاسود

همین دریای تو غارتگر تست

... کتابی بر فن غواص بنوشت

ولیکن در دل دریا نبود است

دل دریا سکون بیگانه از تست

به جیبش گوهر یکدانه از تست

تو ای موج اضطراب خود نگهدار

که دریا را متاع خانه از تست

جوانمردی که دل با خویشتن بست

رود در بحر و دریا ایمن از شست

نگه را جلوه مستی ها حلال است ...

... همین فقر است و سلطانی که دل را

نگه داری چو دریا گوهر خویش

... نمی دانم که این تابنده گوهر

کجا بودی اگر دریا نبودی

... گشود این گره غیر از نظر نیست

گهر گم گشته غوش دریا است

ولیکنب بحر ب گهر نیست

... والی مشرق کز خدمت او بار خدای

طبع از دریا زاینده تری داده مرا

... حطب باشد به جای خویش چندن

اگر در ناید از دریا به خارج

نیاویزند خوبانش ز گردن ...