... همره قافله اشک تو هم راهی باش

که به از لغزش پا نیست به مقصد بلدی

همه جا داغ گدایی نتوان شد بیدل ...

... چراغی داشتی چون تیره شد از انجمن بردی

حریفان را چراغ راه مقصد دسته گل شد

تو داغ لاله ای با نیل سوسن زین چمن بردی ...

... سر به زانو نه و دیدی که به محراب رسی

راهی از مقصد بسمل نگشودی هیهات

تا به ذوق طلب بیدل بیتاب رسی

... صبر اگر باشد دلیل نارساییهای جهد

تا به مقصد چون ثمر بی رنج پایی می رسی

ای زبان دان عدم از خامشی غافل مباش ...

... تو هم زین رنگ می پرداز تصویری به تاریکی

چه مقصد محمل ما ناتوانان می کشد بارت

که عمری شد چو مو داریم شبگیری به تاریکی ...

... نپنداری دل از اسباب برخیزد به آسانی

سواد مقصد شوق فنا روشن نخواهد شد

غبار نقش پا چون شمع تا در دیده ننشانی ...

... این معمای تحیر تو مگر بازگشایی

مقصد بینش اگر حیرت دیدار تو باشد

از چه خودبین نشود کس که تو در کسوت مایی ...

... هرکه زاد ره فنا برداشت

پی مقصد ز گرد ما برداشت

نتوان گفت با همه تنزیه ...

... نه امیر آگه و نه چاووش است

مقصد هیچ کس نشد معلوم

نقش این صفحه سخت مغشوش است ...

... می توان سوخت عالمی به خیال

مقصد آن است کز اراده ی پوچ

نبری زحمت حصول کمال ...

... کشته او را نگاهش خون بهایی بیش نیست

مقصد رندان ز عالم واله هم گشتن است

ورنه این آیینه گیتی نمایی بیش نیست ...

مقصد عاشق همین یار است دنیا بر طرف

زندگی بی یار دشوار است عقبا بر طرف ...

... رخت به صحرا فتد ز لرزه زمین را

گر نه ظهور تو بود مقصد از آدم

سجده نبودی قبول قالب طین را ...

... پایم به راه هرزه دویها زیار ماند

کو جذبهای که مقصد ما را نشان دهد

درمانده ایم شوق گریبان کشی کجاست ...

... از قالب جسم تیره جان ها

مقصد تویی از سلوک عالم

شوق تو دلیل کاروان ها ...

... سپند از بزم آتش رفت و من پا بر نمی دارم

به دستم در طریقت دامن مقصد نمی آید

اگر در آستین خرقه مینا بر نمی دارم ...

... کنی در ساغر جمشید اگر درد ایاغ من

من بی حاصل از بس دورگرد مقصد خویشم

نفس در سینه ی برق است سوزان در سراغ من ...

... دل ز خم و سبوی تو مست به های و هوی تو

مقصد دیده روی تو عشق تو اختیار من

سرور سرفراز من مایه سوز و ساز من ...

... دردت که طبیب جان بی درد مباد

درمان غمم مقصد اقصای دلم

... زخون دیده فروزم چراغ رنگ تو را

دلیل مقصد آوارگان عشق منم

نشان بوسه گذارم دهان تنگ تو را ...

... نمی یافت کامی که می خواست دل

به سختی ز مقصد چو رویم نتافت

فتوحی دل از بخت فیروز یافت ...

... از همین پایه در وجود آمد

اصل مقصد چو نیست خلق جهان

بلکه باشد طفیلی دگران ...

... آخرت نیست بهر چیز دگر

هست خود مقصد قضا و قدر

لاجرم عالم حیات و بقاست ...