... خلقی از کم طاعتی در خشکسال

از کفش دارند امید نوال

هر که چیند ریزه زین خوان کرم ...

... صد گره افتاده در او مهره سان

عقل گرفته به کفش سبحه وار

عاجزی خویش کند زان شمار ...

... فکر کن و کارگزار آمده

بر کفش از عقل نهاده چراغ

داده ز هر شمع و چراغش فراغ ...

... حیله به صد گونه نمودن توان

وز کفش آن مال ربودن توان

کار تو شد بار دل صد هزار ...

... گوهر و زر زآمدنش در خروش

رنگ حنا را ز کفش خون جگر

هر سر انگشت چو عناب تر ...

... آن مدد از بهر خودش می کنی

آب چو ریزی به کفش در وضو

چهره اقبال دهی شست و شو ...

... پله طاعات کنی زان گران

کفش تهی چون نهیش پیش پای

بر سر افلاک شوی کفش سای

رکوه که در همرهی او بری ...

... ناید از امساک ز دستش برون

نام کفش قلزم احسان کنی

وصف به بحر گهر افشان کنی ...

... چتر او سایه به خورشید انداخت

کفش ابریست که گوهر بارد

بلکه خورشید صفت زر بارد

گر چمن ز ابر کفش پر گردد

هر گل از وی طبقی در گردد ...

... لبشان با دم عیسی همدم

کفشان راحت هر رنج و الم

دست هر یک چو به نبض آوردی ...

... بر سر خوان شه از شکر و سیر

پات بی کفش ز فقر است و فنا

کفش گویی زده بر فرق غنا

بهر کفش از چه کشی منت کس

کفش تو جلد قدم های تو بس

از شکاف ار قدمت مضطرب است ...

... تا کند قطع ز افسوس و دریغ

بنه اندر کفش از غیرت تیغ

... نبینم پخته ای زین بزم و خامی

که باشد بر کفش زان باده جامی

بیا جامی رها کن شرمساری ...

... دو ساعد آستینش کرده پر سیم

کفش راحت ده هر محنت اندیش

نهاده مرهمی بر هر دل ریش ...

... به گل از خار و خس مسمار می زد

فکنده کفش ره بر خاره می کرد

کف سیمین ز خاره پاره می کرد ...

... به سان نیشکر خاییدی انگشت

کفش کز هر نگاری داشتی عار

نگارین گشتی از انگشت افگار ...

... کنی در حال این عالم نگاهی

ادیم خاک کفشی پافشار است

در او صد کوه سختی ریگ وار است

به آن کین کفش را از پا فشانی

وگرنه خسته پا در ره بمانی ...

... بندد غم لیلی از دلت رخت

یک کفش بود برای یک پای

یک دل نشود دو دوست را جای ...

... کز عهد شکن بدین توان رست

بگسل کفش از کف نگارین

چون پاک شد از نگار پارین ...

... گر از لعل گویای او سبحه ران

نشد چون شد اندر کفش سبحه خوان

ببین آن لب معجز آهنگ را ...

... نه زین خاکدان گرد بر دامنش

کفش صفر و زان قدر او چون عدد

یکی گشته ده ده رسیده به صد ...

... وز آن بازوی فکرتش رنجه شد

کفش بود ازان گونه گوهر تهی

دهش ساخت لیک از زر ده دهی ...