... با دل جمعم کنون مأیوس باید زبستن

سیر دریا دور موجی داشت از گوهر گذشت

ضعف بیمار محبت تا کجا دارد اثر ...

... بیدل از جمعیت دل بی نیاز عالمم

گوهر از یک قطره پل بستن ز دریا در گذشت

همت از هر دو جهان جست و ز دل در نگذشت

موج بگذشت ز دریا و ز گوهر نگذشت

آمد و رفت نفس گرد پی یکتایی ست ...

... هستی ما حایل آن جلوه سرشار نیست

از حبابی پرده نتوان بر رخ دریا گرفت

با همه افسردگی خاشاک غیرت پروریم ...

... مگرکوه وقار آیینه پردازد ز تمکینت

نمی چیند به یک دریا عرق جزشرم همواری

تبسمهای موج گوهر از ابروی پرچینت ...

... دانا ثمر حادثه را سهل نگیرد

در دیده دریاست همان تار نظر موج

سرمایه لاف من و ما گرد شکستی ست ...

... پیداست که در وصل هم آسودگیی نیست

بیهوده به دریا نزند دست به سر موج

بر باد فناگیر چه آفاق و چه اشیا

گر محرم دریا شده باشی منگر موج

آگاه قدم میل حدوثش چه خیال است

گر محرم دریا شده باشی منگر موج

ما را تپش دل نرسانید به جایی ...

... دل می زندم بر مژه از خون جگر موج

گر شوخی زلفت فکند سایه به دریا

از آب روان دسته کند سنبل تر موج ...

... فریاد که جز حسرت ازین ورطه نبردیم

تا چند زند دامن دریا به کمر موج

بید ل کرم از طینت ممسک نتوان خواست ...

... ز خویش رفته ای اندیشه کناری هست

بغل گشاده ز دریا برون دمیدن موج

فسادها به تحمل صلاح می گردد ...

... چو ابر از خاک هر گردی که برخیزد در آب افتد

نمی جوشند گوهرطینتان با موج این دریا

برون می افتد از خط نقطه ای کان انتخاب افتد ...

... لبی کز خامشی موج گهر را در شکر پیچد

صدای تیغ او می آید از هر موج این دریا

در این اندیشه حیرانست دل تا از که سرپیچد ...

... درد در کام ما دوا گردد

طعمه درد اگر رسد دریا

هرمگس همسر هما گردد ...

... جمع شو مرکز نه دایره چرخ برآ

قطره چون فال گهر زد دل دریا گردد

رستن از پیچ و خم رشته آمال کراست ...

... ز اقبال ادب کن بی خلل بنیاد عزت را

به دریا قطره چون خشکی به خود بندد گهرگردد

مهیای خجالت باش اگر عزم سخن داری ...

... غریق عالم آبیم لیک از الفت هستی

بر این دریا پل آراید قدح گر واژگون گردد

طبیعت بدلجام افتاد ازکم همتی هایت ...

... هوا ایجاد شبنم می کند چون آب می گردد

جنونم دشت را همچشم دریا می کند بیدل

ز جوش اشک من تا نقش پاگرداب می گردد

... گذشتن مشکل است از ورطه ابرام مطلبها

کسی تاکی دربن دریا پل از دست دعا بندد

تغافل کاروان بی نیازی همتی دارد ...

... به هم چشمان خیال امتیازم آب می سازد

خدایا قطره ام بیرون این دریا گهر بندد

ز حاصل قطع خواهش کن که این نخل گلستان را ...

... ما و من نغمه قانون خیال است اینج

اثر هستی ما قطره به دریا دارد

لفظ گل کرده ای آیینه معنی برگیر ...

... کفر و دین مانع تحقیق نگاهان نشود

سیل هر سوگذرد راه به دریا دارد

صد چمن لاله وگل زد قدح نازبه سنگ ...

... در این کشور میان کو تا دماغ بهله بردارد

درین دریا که هر یک قطره صد دامن گهر دارد

حباب ما به دل پیچیده آه بی اثر دارد ...

... نگین دایم ز نقش خویش دندان بر جگر دارد

کدامین دستگاه آیینه نازست دریا را

که از افسردگی ها خاک ساحل هم گهر دارد ...

... حباب از حیرت کم فرصتی های زمان بیدل

نگاهی جانب دریا به پشت چشم تر دارد