... خوشا عهدی که با ما داشتی پیمانه نوشی ها

لباس پنبه داغ لاله را در بر نمی باشد

ز عاشق فطرتان هرگز نیاید پرده پوشی ها

... مژگان تر به هجر تو ابر بهار ماست

در جوش داغ سینه ما لاله زار ماست

... کز صبح بناگوش تو چشمم خبری داشت

آن هم شده چون داغ دل لاله به ما خشک

این کاسه ما بود که خون جگری داشت

چون شمع بی سبب نفسم جانگداز نیست

داغم که حسن لاله رخان دلنواز نیست

یک ره به تربتم قدمی می توان گذاشت ...

... دل خون گشته پر داغ مرا چیست گناه

لاله جایی که به آن گوشه دستار آویخت

عشق در سینه من لاله ستان ها دارد

دل خون گشته ز داغ تو نشان ها دارد ...

... چو دریا چشم پرشورم نمک پرورده ای دارد

به خاک من گذر کن تا ببینی لاله زاری را

مزار خشک زاهد سبزه پژمرده ای دارد

دگر خونابه دل دیده را آلودنی دارد

می پرزور اشک لاله گون پیمودنی دارد

به خوابم دولت بیدار می آید از آن روزی ...

رنگت به خون لاله قدح در خمار زد

بوی تو راه قافله نوبهار زد ...

از روی لاله رنگ تو خون جوش می زند

بوی تو راه قافله هوش می زند ...

... ز خون دل شکنم بعد از این خمار مگر

به سنگ لاله قدح زد که می کشان رفتند

... به دعوی شمع اگر با استخوان من برون آید

کلامش خون و بویش درد و رنگش لاله گون باشد

گلی کز وادی اشک روان من برون آید

گیاه خرمی از تربت پاکم نمی روید

گلی بی داغ دل چون لاله از خاکم نمی روید

در بهاری که مرا بال و پرافشانی بود

بی تو گل در نظرم لاله پیکانی بود

من بتخانه نشین را ز چه رو کرد خراب ...

یک ره درآ به دیده و مستی بهانه ساز

وین اشک لاله رنگ شراب شبانه ساز

مژگان ز فرقت تو به هم آشنا نشد ...

به عشق روی تو چون لاله داغ می طلبم

گدای کوی مغانم ایاغ می طلبم ...

گذشت آن دور کز ساغر کند یاری مرا یاری

به اشک لاله گون زین پس نمایم چهره گلناری

ز بار زندگانی در جهان چندان گران بارم ...

... کشیده دیده من سرمه از غبار خطی

ز جام لاله و گل باده نشاط مجو

دماغ تر نکند جز بنفشه زار خطی ...

... به ناز آورده آن گلگون بر و دوش

چو داغ لاله عاشق را در آغوش

تعالی الله زهی مسکین نوازی ...

... آرامش موسی از تجلی ست

چون شبنم و لاله اشک بی تاب

بر آتش سینه می زند آب ...