در بهاری که مرا بال و پرافشانی بود
بی تو گل در نظرم، لالهٔ پیکانی بود
من بتخانه نشین را ز چه رو کرد خراب
کفر زلف تو، که آشوب مسلمانی بود؟
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
در بهاری که مرا بال و پرافشانی بود
بی تو گل در نظرم، لالهٔ پیکانی بود
من بتخانه نشین را ز چه رو کرد خراب
کفر زلف تو، که آشوب مسلمانی بود؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به درد جدایی از محبوبش اشاره می‌کند. او در بهاری که پر از زیبایی و زندگی بوده، به خاطر نبودن معشوق، گل‌ها نیز برایش بی‌معنا و مانند تیغی تیز به نظر می‌رسند. شاعر از اینکه به بتخانه (مکان عشق) خود ضربه‌ای زده شده و به همین خاطر دچار سردرگمی و آشفتگی شده، ابراز تأسف می‌کند. زلف معشوقش برای او، نوعی کفر و حیرت ایجاد کرده که نشان‌دهنده عشق عمیق اوست.
هوش مصنوعی: در بهاری که احساس آزادی و شادابی کردم، نبود تو باعث شد که هیچ گل دیگری برایم زیبا نباشد و فقط لاله‌ای شبیه به تیرک زشت و بی‌روح به نظر می‌رسید.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که مردی که در بتکده زندگی می‌کند، به چه دلیل از زیبایی و فریبایی موهای تو ناامید و بی‌نصیب می‌شود، در حالی که این زیبایی و جذابیت سبب بی‌قراری و آشفته‌حالی او می‌شود. به عبارت دیگر، زیبایی و عشق به موی تو، او را از حالت سکون و آرامش خارج کرده و به نوعی موجب پریشانی‌اش شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مرغ ما دوش سرایندهٔ بستانی بود
داشت گلبانگی و معشوف گلستانی بود
دیده کز نعمت دیدار نبودش سپری
مگسی بود که مهمان سرخوانی بود
دست امید که یک بار نقابی نکشید
[...]
شب که روی تو ز می در عرق افشانی بود
دل سراسیمه تر از کشتی طوفانی بود
خار در پیرهنم جوهر ذاتی می ریخت
بس که چون تیغ مرا ذوق ز عریانی بود
دیده شوخ به گرداب غم انداخت مرا
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.