... به هر قدم جگری زیر پا فشرده ام امشب

چو آه می رسم از لاله زار سوختگی ها

شرار محمل شوقم گداز منزل ذوقم ...

... به من این گمان نبرد یقین که خیال حق کنم از حیا

چوز خاک لاله برون زند قدح شکسته به خون زند

هوسی اگربه جنون زند به همین نسق کنم ازحیا ...

... سوختم زین معنی موهوم خاموش جواب

جام گل را از می رنگت جگر چون لاله داغ

وز نگاهت شیشه می را نفس چو شبنم آب ...

... نگشت شعله حسنت کم از هجوم عرق

چسان جدا شود از برگ لاله رنگ درآب

زمانه موسم توفان نوح را ماند ...

... می زند رنگ گل آتش در بنای عندلیب

پنبه شبنم به گوش غنچه داغ لاله شد

بیش ز این نتوان شنیدن ماجرای عندلیب ...

... دوستان آخر هوای باغ امکانم نساخت

همچو داغ لاله دربرگ گلم پیچید و سوخت

از جنون جولانی تحقیق این بیدل مپرس ...

رنگت به چشم لاله بساط نظاره سوخت

خویت به کام سنگ زبان شراره سوخت ...

... بیشتر این برق عبرت خرمن فرزانه سوخت

داغ دل شد رهنمای کوه و هامون لاله را

سر به صحرا می زند هر کس متاع خانه سوخت ...

یاد وصلی کردم آغوش من دیوانه سوخت

لاله سان از گرمی این می دل پیمانه سوخت

ناله ها رفت از دل و احرام آزادی نبست ...

... چمن ز بندگی حسن اگر کند انکار

خط بنفشه گواه مهر داغ لاله بجاست

حجاب پرتو خورشید سایه می باشد ...

بیاکه آتش کیفیت هوا تیز است

چمن ز رنگ گل و لاله مستی انگیز است

به گلشنی که نگاهت فشاند دامن ناز

چو لاله دیده نرگس ز سرمه لبریز است

غبار هستی من عمرهاست رفته به باد ...

... بسکه داریم درین باغ کدورت بیدل

لاله سان آینه زنگارنشین در بر ماست

... بیدل ز جگرسوختگی چاره ندارم

با داغ مرا لاله صفت عهد قدیم است

... چون شرر خود را به یک چشم از نظر افکندن است

لاله سودایی ست بیدل ورنه در گلزار دهر

هرکجا داغی ست چشمش با دل ما روشن است

... چشم ماهی از سواد موج دریا روشن است

لاله سان از عبرت حال دل پرخون مپرس

داغ چندین گلخنم آیینه دارگلشن است ...

... سنگ گردی ست که در دامن مینای من است

لاله دشت جنونم ز جگرسوختگی

داغ برگی ز گلستان سویدای من است ...

... زین چمن با درد پیمایی قناعت کرده ایم

جام گل تسلیم یاران ساغر ما لاله است

با بزرگیهای شیخ آسان که می گردد طرف ...

... جز شکست رنگ گلچینی ندارد باغ وصل

در میان ما و جانان بیخودی دلاله است

تاکجا در پی نمی غلتد جبین اعتبار ...

... نفس در آیه دنباله ذتر فریادست

حضور لاله وگل بی بهار ممکن نیست

به جلوه تو دو عالم فرامشی یادست ...

... صد حباب اینجا زبی مغزی سرخود راشکست

مو خون لاله می آید سراسر در نظر

یا دل دیوانه ای در دامن صحرا شکست ...

... شمع را سیرگریبان نیز از خود رفتنست

لاله زار دل سراسر موج عبرت می زند

هرگل داغی که می بینی شکافت گلخنست ...