طوق چون فاخته، شیرازهٔ مشت پر ماست
حلقهٔ دود،کمند کف خاکستر ماست
همچو خاک آینهٔ صورت اُفتادگی‌ام
گرد نقش قدم راهروان جوهر ماست
بسکه چون تیر گذشت از بر ما عیش شباب
محو خمیاز چو آغوش کمان پیکر ماست
شوق غارت‌زده انجمن دیداریم
هرکجا آینه‌ای خون شده چشم تر ماست
عجز، آیینهٔ واماندگی ما نشود
طایر شوخی رنگیم و شکستن پر ماست
مست شوقیم، درین دشت، ز سرگردانی
گردبادیم و همین‌گردش سر ساغر ماست
کوتهی نیست، پریشانی ما را چون زلف
سایهٔ طالع آشفته ز مو بر سر ماست
آسمان‌گرم طواف دل ما می‌گردد
مرکز دور محیط آب رخ گوهر ماست
از دلیران جنون‌تاز بساط یاسیم
قطع امید دو عالم برش خنجر ماست
راحت شمع به انداز گداز است اینجا
هرقدر پیکر ما آب شود بستر ماست
ما به یک صفحه ز صد نسخه فراغت داپم
دل آشفته اگر جمع شود دقتر ماست
بسکه داریم درین باغ‌کدورت بیدل
لاله‌سان آینه زنگارنشین در بر ماست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به توصیف حال و روز خود و احساساتش می‌پردازد. او با استفاده از تصاویری مانند فاخته، دود و آینه، به جدایی، غم و ناپایداری زندگی اشاره می‌کند. او تجربه‌های جوانی و خوشی‌های گذرا را با تیرهایی که از او می‌گذرد مقایسه می‌کند و به دلشکستگی و سرگردانی‌اش در زندگی اشاره می‌کند. همچنین، او از شوق دیدار و علاقه‌اش به حقیقت و زیبایی زندگی سخن می‌گوید، و به این فکر می‌کند که هرچه او دچار زوال و رنج شود، زیبایی‌ها و یادها هنوز در دلش باقی است. شاعر در نهایت به تکرار و بی‌پایانی در احساساتش اشاره می‌کند و تأکید دارد که دل آشفته‌اش همچون یک اثر هنری در دنیای پراز کدورت و نارسایی‌ها باقی می‌ماند.
هوش مصنوعی: این شعر به تصویر کشیدن احساسات و وضعیت روحی شاعر است. او به زیبایی از یک گردنبند به شکل فاخته سخن می‌گوید که نمادی از زیبایی و هنر است. در ادامه، به حلقه‌ای که از دود ساخته شده اشاره می‌کند و آن را به عنوان کمندی می‌داند که خاکستر و آثار گذشته‌اش را به خود می‌گیرد. به طور کلی، شاعر به تداوم و پیوند میان زیبایی و غم و نیز تأثیرات زمان و مکان بر وضعیت روحی خود اشاره دارد.
هوش مصنوعی: مانند خاک، تصویر من در آینه افتاده است و اثر قدم‌های رهگذران، جوهر وجود من را شکل می‌دهد.
هوش مصنوعی: به خاطر اینکه لذت جوانی با سرعتی همانند پرتاب تیر از زندگی ما گذشت، حالا زندگی ما مانند آغوش کمان، در حال خمیازه کشیدن و بی‌حرکت شده است.
هوش مصنوعی: شوق ما برای دیدار به شدت احساس می‌شود و هر جا که آینه‌ای وجود دارد، نشانگر اشک‌های ماست که از شوق و عشق می‌ریزد.
هوش مصنوعی: ناتوانی و کمبود ما نباید باعث ناامیدی‌مان شود. ما مانند پرنده‌ای هستیم که در حال پرواز با شوخی و نشاط به سوی هدف‌مان می‌رویم، حتی اگر گاهی بال و پرمان آسیب ببیند.
هوش مصنوعی: ما در این دشت به خاطر شوقی که داریم، مانند گردبادی سرگردان شده‌ایم و همین بی‌قراری ما، شبیه به گردش ساغر ماست.
هوش مصنوعی: پریشانی و بی‌نظمی ما به خاطر چیزی نیست، بلکه مانند زلفی که در سایه‌ی سرنوشت است، بر سر ما ریخته و آشفته به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: آسمان به دور دل ما می‌چرخد و ما در مرکز این چرخش هستیم، در حالی که زیبایی و ارزش ما مانند مروارید در میان آب‌ها قرار دارد.
هوش مصنوعی: از دلیران و شجاعان، ما هم در این میدان حضور داریم و به هیچ چیز جز حقایق امیدی نداریم. قطع امید از دو جهان، نشانه‌ای است بر اینکه قدرت ما همچون خنجری آماده برای مقابله با دشواری‌هاست.
هوش مصنوعی: در اینجا هر چقدر هم که بدن ما ذوب شود، آرامش ما برقرار است و مکان ما همان بستر وجود ماست که امنیت و سکونت را فراهم می‌کند.
هوش مصنوعی: ما به یک صفحه از صد نسخه خود آرامش می‌بخشیم، اگر دل‌های آشفته‌امان جمع شود، این کاغذ ماست.
هوش مصنوعی: در این باغ پر از غم و ناامیدی، همانند لاله‌ای که در آینه‌ای کدر و زنگ‌زده خود را می‌بیند، ما نیز با غم و اندوه روبه‌رو هستیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دل بی صبر به طوفان بلا رهبر ماست
بال موج خطر از کشتی بی لنگر ماست
بوسه آن لب میگون و لب ما، هیهات
این می لعل، زیاد از دهن ساغر ماست
عشرت روی زمین، قالب بی جانی ازوست
[...]
آه شبگیر علم، ملک سحر کشور ماست
گوهر اشک نگین، داغ جنون افسر ماست
تو که یغما که اگر سلطنت فقر این است
کی نه پرویز نه جمشید گدای در ماست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.