... دعای رحمت از آیندگان امیدم هست

که جاده ایست بسیط زمان و ما گذری

شگفت نیست گر آلوده است دامن ما ...

از آن روزی که گم کردم سراغ آرمیدن را

نشان جاده دانم موج دریای تپیدن را

به هر گلشن که بگشایم لب رنگین نوا بلبل ...

... رهم تا کوی او دور و ندارم طاقت پایی

رهی زافتادگی چون جاده می باید کشید آنجا

گذرد گرم ز دل آه سحرگاهی ما

باربر جاده نگردد قدم راهی ما

... هر کوچه ز انتظار تو تار نظاره ای ست

هر جاده در ره تو گریبان پاره ای ست

چون موج سرگران گذرم ز آب زندگی ...

تپش سینه ما بانگ درایی دارد

جاده ناله ما راه به جایی دارد

فیضی از میکده چشم تو برده ست مگر ...

تا زلف تو بر دوش و برم سایه فکن شد

هر چاک دلم جاده صحرای ختن شد

دیده بخت سیاهم چو گران خواب شود ...

... برآنم که تا عمر بخشد خدای

برون ننهم از جاده عدل پای

... به گم کرده راهان تفسیده کام

خط جاده می باید و خط جام

نهان بود شب در سیاهی فقط ...

... ره سپر پای مصلحت بین است

جاده ام شعله پای چوبین است

نه به شادی خوشم نه با اندوه ...

... ره توحید معرفت باشد

جاده تنگ معدلت باشد

که توسط میان اضداد است ...

... برتر از اندیشه خلقش محل

جاده حق مسلک و منهاج او

دوش نبی پایه معراج او ...

... مردی که خو به وادی حیرت گرفته است

صحرا و باغ و جاده و منزل برابر است

گر خیر از برای عوض می کنند خلق ...

خوش آن روزی که سر در راه آن ناآشنا باشد

غبار جاده کویش به چشمم توتیا باشد

دلا از ناتوانی دل مزن در جاده مقصد

مگر سنگ ره مطلوب سنگ کهربا باشد ...

... داد ما را هم ستان این چرخ از وی زود باش

جاده مقصود را نام و نشان معلوم نیست

هرکه را بینی در این رهرو پیاپی زود باش ...

... من حریف مکر و ریو روستایی نیستم

جاده بیگانگی چون نیست محتاج دلیل

در سراغ راه تنگ آشنایی نیستم ...

... خلاف عادت ایشان بود آیین درویشان

غبار جاده کویت شدم ای آبروی جان

قدم بر فرق من بگذار و گرد از روی خود بنشان ...

... اگرچه ابلق نفس تو سرکش افتاده است

ولی به جاده خواهش عنان نگه داری

تو آن زمان ز کریمان روزگار شوی ...

... آسمان بارگاه درویشی

جاده ایمن و طریق خوش است

تا به حق شاهراه درویشی ...

... ز آشیان به چه امید سرگران گردد

مباش غافل از افتادگی جاده طبیب

ز خاکساری خود خضر کاروان گردد