... گر جبین رهبر شود هموار باید تاختن

موج ما تاگوهر دل ره به آسانی نبرد

در پی این آبله بسیار باید تاختن ...

... دل به دست آور تلاش دیگرت آوارگی ست

موج را باید نفس در سعی گوهر سوختن

بی ندامت نیست عشق از نسبت طبع فضول ...

... چند روزی هرچه باداباد باید زیستن

موج گوهر در قناعتگاه قسمت خشک نیست

تردماغ شرم استعداد باید زیستن ...

... کاش باشد بی رخت چون مرگم آسان زیستن

موج گوهر نیستم زندانی خویشم چرا

سر به جیبم خاک کرد این بامدادان زیستن ...

... ما وطن آوارگان را غربتی در کار نیست

موج ناچار است در بحر از پریشان زیستن

بزم امکانست بیدل غافل از مردن مباش ...

... تحیر یک دو دم پل بسته بر دریای بگذشتن

چو موج گوهر آسودن عنان کس نمی گیرد

جهانی می رود از خود قدم فرسای بگذشتن ...

... در این بحر از خجالت عمرها شد آب می گردد

حساب آرایی موج از تأملهای بگذشتن

بقدر هر نفس از خود تهی باید شدن بید ل ...

چو موج گوهر ازین بحر بی تعب نگذشتن

ز طبع ما نگذشت از سر ادب نگذشتن ...

... صد آبرو به گره بستن است بیدل ما را

به رنگ موج گهر از فشار لب نگذشتن

... رشته ماسوره جولاه خواهی یافتن

موج و گوهر در تلاش ساحلند آگاه باش

طالب و واصل همه در راه خواهی یافتن ...

یاد ابروی کجی زد به دل ما ناخن

موج شد بهر جگرکاری دریا ناخن

سعی تردستی منعم چقدر پر زور است ...

... چه خیال است کند حل معما ناخن

موج این بحر فرومانده وضع گهر است

نیست دل بسته کاری که کند وا ناخن ...

... عمر دوباره گیرد چون ناخن از بریدن

فقر است و نقد تمکین جاه است و موج خفت

از بحر بی قراری از ساحل آرمیدن ...

... بلند و پست یکسان می نماید چشم پوشیدن

زخواب عافیت چون موج گوهر نیستم غافل

بهم می آورد مژگان من بر خوبش پیچیدن ...

... ساقی خط ییمانه نی ام حوصله تا چند

حیف است به موج می ام از خویش نبردن

جز در سخن بی غرضی راست نیاید ...

ندارد موج جز طومار رمز بحر وا کردن

توان سیر دو عالم در شکست رنگ ما کردن ...

... به زهد خشک لاف تردماغیها مزن بیدل

شنا نتوان به روی موج نقش بوریا کردن

... بر خون ما ستم کرد یاد حنا نکردن

حیفست محرم بحر بر موج خرده گیرد

با خلق بی حیایی ست شرم از خدا نکردن ...

... وصل گهر درین بحر موقوف بی تلاشی است

ای موج مصلحت نیست ترک شنا نکردن

نقد غنایم عمر واجستم از رفیقان

گفتند دامن هم ازکف رها نکردن

انجام کار چون موج منظور هیچکس نیست

عمریست می رود پیش رو بر قفا نکردن ...

... بهار بی نشانم لیک تا در فکر خویش افتم

ز موج یک جهان رنگم گریبان می توان کردن

شدم خاک و همان آیینه دار وحشتم بیدل ...

... چندیش پای در گل بگذار تا به گردن

موج گهر چه مقدار از آب سر برآرد

دارد بنای اقبال دیوار تا به گردن ...

... ترک تلاش دارد آب رخ قناعت

سیر است موج گوهر از پیچ و تاب خوردن

تحصیل روزی آسان نتوان شمرد بیدل ...

... همه گر تک و تاز جنون طلبی کشدت به وصول بساط غنا

چو طبیعت موج گهر نسزد ز محیط ادب به کرانه زدن

مژه از توقع کار جهان به هم آر و غبار هوس بنشان ...

موج خونم هر قدر توفان نما خواهد شدن

حق شمشیر تو رنگین تر ادا خواهد شدن ...

... گر به این افسردگی جوشد جنون اعتبار

بحر را موج گهر زنجیر پا خواهد شدن

جاده سر منزل تحقیق ما پوشیده نیست ...

... دوری از دلدار ننگ اتحاد معنوی است

موج ما با گوهر از گوهر جدا خواهد شدن

سرمه صد نرگسستان عبرت است اجزای ما ...

... غارتگری ندارد آیینه جز زدودن

تحقیق موج بی آب صورت نمی پذیرد

از خویش نیز خالیست آغوش بی تو بودن ...

... چه دانی رمز دریا گر نداری گوش گردابی

که کار خار و خس نبود زبان موج فهمیدن

اگر از معنی آگاهی بساز ای دل به حیرانی ...