... کسی کز سرکشی راه طریقت سر کند بیدل

خورد صد پیش پا چون موج تا یک گام بردارد

جنون از بس شکست آبله در هر قدم دارد

بنای خانه زنجیر ما چون موج نم دارد

به برقم می دهد خرمن خیال موج رفتاری

که اعجاز خرامش آب و آتش را به هم دارد ...

... خرد را از بساط می پرستان نیست جان بردن

که هر ساغر ز موج می به کف تیغی علم دارد

نوای خامشان در پرده دود دل است اینجا ...

... دل از ننگ آب شد بیدل که پیش لعل خاموشش

تبسم می کند موج گهر گویی دهن دارد

... گرداندن اوراق نفس درس محال ست

موج آینه پردازی تکرار ندارد

آیینه ز تمثال خس و خار مبراست ...

... پیچیده در و دشت ز بس لغزش رفتار

تا موج گهر جاده هموار ندارد

اقبال دنایت نسبان خصم بلندیست ...

... جز رفتن ازین مرحله آینده ندارد

موج و کف دریای عدم سحرنگاری ست

نادار همه دارد و دارنده ندارد ...

... جمعیت دل خواه چه دنیا و چه عقبا

موج گهر اجزا ی پراکنده ندارد

بیدل سخن این است تأمل کن و تن زن ...

... درین بزم کدورت خیز عشرت چه حلاوت کو

بقدر موج می اینجا جبین جام چین دارد

به محویت محیط هرچه خواهی می توان گشتن ...

... د رین گلشن چه شبنم هر که چشمی پاک بین دارد

خم هر موج می از نسبت نیرنگ ابرویت

شکست توبه ما در شکست آستین دارد ...

... زبان جوهر آیینه آهنگی حزین دارد

به سودن رفت سر تا پای موج از شرم پیدایی

ضعیفی تا کجا ما را ندامت آفرین دارد ...

... برون از ساز وحدت نیست این کثرت نوایی ها

زبان موج هم در کام دریا گفت وگو دارد

ز سر تا پای ساغر یک دهن خمیازه می بینم ...

... شمشادقدان را به گلستان خرامت

موج عرق شرم به پا سلسله دارد

ای زاهد اگر شعله آهی به دلت نیست ...

... فرق عدم از هستی ما سخت محال است

از موج شکستن چقدر فاصله دارد

دیگر به کجا می روی ای طالب آرام ...

... در عالم آسودگی از خویش روانیم

موج گهر از چیدن دامان گله دارد

چون اشک عرق ریز حجابم چه توان کرد ...

... بر وحشت اشکم تب وتاب مژه بار است

این موج ز پیچ و خم دامان گله دارد

اظهار عرق خجلت دیباچه شرم است ...

... نگه در لغزش مژگان ره خوابیده ای دارد

چو موج گوهر از من یک تپش جرات نمی بالد

جنون ناتوانان شور آرامیده ای دارد ...

... که می دانست پیش از دور خط اعجاز حسن او

که از لعل ترش موج زمرد سر برون آرد

به گلشن گر بگویم وصف لعل میفروش او ...

... که پروازم چو بوی گل ز بال و پر برون آرد

اگر صد بار آید موج تیغش بر سرم بیدل

حباب من ز جیب دل سر دیگر برون آرد

... صد گوی اشک یک مژه چوگان کجا برد

سیل بنای موج همان زندگی بس است

بگذارتا غبار من آب بقا برد ...

... شوق از خودم به سایه شمشاد می برد

یک موج اگر عنان گسلد سیل گریه ام

از خاک هند دجله به بغداد می برد ...

... سر به معنی پا شود تا ازکلاهی بگذرد

ناله نی می کشد از موج آب اواز پا

عمر عاشق گر همه د زیر چاهی بگذرد ...

... تیغ را جاده کند هرکه ز سر می گذرد

موج ما بی نم ازین بحر پر آشوب گذشت

همچو نظاره که از دیده تر می گذرد ...

... در مقامی که قناعت بلد استغناست

کاروان چون تپش از موج گهر می گذرد

به هوس ترک حلاوت ننمایی بیدل ...

... پر زدن زیر پرم می گذرد

موج این بحر نفس راست نکرد

به وطن در سفرم می گذرد ...

... آب در آیینه ام آرام نتوانست کرد

موج گوهر با همه خشکی نشد محتاج آب

طبع استغنا نظر ابرام نتوانست کرد ...