... جهان ار ازین سوز بگداختیم

جهان ای برادر نماند به کس

دل اندر جهان آفرین بند وبس

... شگفت نیست که از رای عدل گستر تو

شوند ساخته چون دو برادر آتش و آب

تو کامران ملکی و به نام تو ملکی است ...

... صبر تن دار نیک خفتانیست

ای برادر برادرت را بین

که چگونه اسیر زندانیست ...

ای به قدر از برادران برتر

مر تو را شد برادر تو پدر

مادر تو چو مادر پدرست ...

... به تاب و قوت عقلت چه خاک و چه آذر

چو تو قرین و رفیق و چو تو برادر و دوست

که داشته است و که دارد بدین جهان اندر ...

... چه سعد باشد و نحس و چه نفع باشد و ضر

تو ای برادر خود را میفکن از ره راست

ز چرخ و اختر هرگز نه خیر دان نه شر ...

... که مردمان به چنین ضحک ها شوند سمر

حدیث خویش همی گویم ای برادر من

تو زینهار گمان دگر مدار و مبر ...

... چو بحر مادر طبع سخاش بود رواست

که هست خوی خوش او برادر عنبر

به دوست گردان اقبال دین و ملک آری ...

... این پدر زان پسر کند اعراض

وان برادر ازین شود بیزار

چاره و حیله کرد نتوانند ...

... که پیش کرده کوه را کردر

چون بگردد برادر نکباست

چون تک آورد خواهر صرصر ...

... امسال محمد سپهبد

کوهست ربیع را برادر

از مرکز خویش تا سرندیب ...

... کوههایی ست رزمگاه مرا

خواهر جودی و برادر طور

هر بلندی که لنگ و لوک شدست ...

... مغبون من ازین عمر رایگانم

ای جان برادر ورا نمودی

با عهد نبودی چو دوستانم ...

... بر جای خویش ار چه همی گردم

گویی که ای برادر پرگارم

در ظلمت زمانه همی گردم ...

... در پرستیدن صنم کردن

ای برادر نکونگر به وجود

سازد اندیشه عدم کردن ...

... گفت هر دوستی که بود مرا

کام کمتر کن ای برادر هان

من چو مستان همی دوانیدم ...

... خون جگر ز دیده برون افکند همی

مسکین برادر تو سعید از وفات تو

گوید که با که گویم اکنون غمان دل ...

... جز تو از مهتران خطاب که کرد

بنده خویش را برادر و دوست

هم رگ و پوست خواندیم شاید ...

عمر کاک را که خواهد گفت

کای عزیز و گزین برادر دوست

در هوای من اردل تو دوتاست ...

... در دل خاک از آتش پنهان کرد

ای برادر چگونه شرح دهیم

آنچه بر ما سپهر گردان کرد ...

... کرده و تازه گشته همچو سمن

ای برادر به گرد سیم برآی

بر نیاید جهیز تو به سخن ...

... این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار

کاواز دهل برادر از دور خوش است

فخرالدوله برادر پناخسرو آنگاه که بگریخت و بنشابور آمد صاحب زبان بر وی دراز کرد و بنامها وی را نکوهید و عاقش خواند وی فصلی نبشت و بصاحب فرستاد و گفت ترا شمشیر و مرا قلم فانظر ایهما اقوی صاحب در جواب نبشت السیف اقوی و القلم اعلی فانظر ایهما اکفی فخرالدوله آن رقعه را بر شمس المعالی عرضه کرد قابوس وشگیر زیر آن نبشت قدافلح من تزکی و قد خاب من کذب و تولی