... ولی غیرت رگ جانش بیفشرد

دلش را موکشان در موج خون برد

چنین تا مدتی می بود خاموش ...

... چو نیست از تو رهایی نه جسم را و نه جان را

نه ایم از تو جدا موج های بحر وجودیم

نباشد از تو جدایی نه جسم را و نه جان را ...

... گفتم اما نمیتوانم گفت

پیش چشمم زبسکه موج زنست

حرف دریا نمیتوانم گفت ...

... گمان ندارم ازین بحر بیکران برهیم

چو میزنیم در این موج دست و پا بعبث

... با چشم چسان گوش باین پند توان کرد

با موج محیط غمش آرام توان داشت

شوریده بصحرای جنون بند توان کرد ...

... با عیب سرا پای هنرمند توان بود

با موج محیط غمش آرام توان داشت

با شورش سوداش خردمند توان بود

... همچو دل بحر و کان داد سخا میدهد

هست درو بحرها موج زنان وین عجب

بحر بود در صدف عشق چها میدهد ...

... زان جلوه است داغ دل روزگار هم

زان جلوه است موج هوا و ثبات کوه

زان جلوه است جوش و خروش بحار هم ...

... پاک شستیم و بر آن صورت خوب تو کشیدیم

حسن خوبان فریبنده ز دریای تو موج است

ابروی همه از حسن روانبخش تو دیدیم ...

... که دیوان فلک صورت از آن سازند محفل ها

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل

ز غرقاب فراق خود رهی بنما به ساحل ها ...

... فرا ز مسند خورشید تکیه‏ گاه من است

ز موج‏های حوادث مرا چه باک ای فیض

چو مهر حیدر و اولاد او پناه من است ...

... بسی نماند که کشتی عمر غرقه شود

ز موج شوق تو در بحر بیکران فراق‏

ز سوز شوق دلم شد کباب دور از یار ...

... کیفش بحری فراخ پهناست

در چرت خودش چو موج دریاست

بی یار ز عیش و برگ گشته ...

... سودی که می کنیم زیان می کنیم ما

هر دم ز موج نالة گم گشته در سراغ

غم نامه ها به دوست روان می کنیم ما ...

... اشک در دیدة ما خواب ندارد امشب

موج طوفان بلد و وعدة ساحل نزدیک

کشتیم لنگر گرداب ندارد امشب ...

... صبرم هزار کشتی بیگانگی شکست

در موج خیز اشک دمادم که آشناست

از صحبت نشاط گریزم که دشمن است ...

چو موج بر سر آبیم و حال سخت خرابست

خوشا امید جگر تشنه ای که محو سرابست ...

... عجب که رخت ز دریا برون تواند برد

که موج را ره پر پیچ و تاب در پیش است

مباش غره شب عیش را صباحی هست ...

... نشان ساحل این بحر ای که می پرسی

اگر به موج سواری کنار نزدیک است

به غیر یأس ابد در میانه فاصله نیست ...

... عشق مجنون دگر اینک به صحرا برده است

خواهش آغوش موج فتنه بی تابانه باز

کشتی بی طاقت ما را به دریا برده است ...

... ای که سیر بیستون داری هوس زحمت مکش

موج آب تیشة فرهادش از جا برده است

از تصرف های حسن شوخ او در حیرتم ...