... که کار سیل ز یک قطره آب می آید

درین محیط ز انداز موج دانستم

که بر سفینه شکست از حباب می آید ...

... چشم ترم چو شیشه ز بس خون گرم ریخت

از موج خون چو ساغر صهبا در آتشم

دورم کند ز خویشتن از ننگ چون سپند ...

... روی تو در برابر و دل خون ز بیم هجر

موج زلال خضرم و گویا در آتشم

هردم ز جای خویشتن از اضطراب دل ...

... شب نگذرانده ام که ز سیلاب چشم خویش

چون موج جلوه بر سر دریا نکرده ام

بیماری ام کشیده به مرگ و ز رشک عشق ...

... به چشم خلق مگر بهر خواب دیدن

ز موج گریه ام افتد به گردن خورشید

ز روی آب شکم چون حباب دزدیدن ...

... آن گریه کجا رفت که طوفان صفتش را

بر صفحه دریا به خط موج نوشتی

دیدند دغا باختن کعبه روان را ...

... درویشی جو که چرک دنیا ز تنت

در فقر به موج بوریا شسته شود

... گیرم که ز اصل خویش باشد بیزار

موج از دریا گریختن نتواند

هرچند که دست و پا زند بهر کنار

... رگ در بدنم بس که شد آرام پذیر

پیداست ز روی پوست چون موج حریر

موجود بود گرچه سراپا عاجز

چون چرخ نباشد دل دانا عاجز

کشتی ز پی کنار سرگردان است

ورنه نبود موج به دریا عاجز

صبحم نیم از شکفته طبعی درویش

دریایم و جلوه می دهم موج ز خویش

در بادیه سخن طرازی نامم ...

... چون درنگری حقیقت بحر یکی ست

هرچند که موج بیش گردد یا کم

... زایل نشود عشق که از معشوق است

نتوان خط موج را به دریا شستن

... رفتم به ته آب چو گوهر تا کی

چون موج خراش روی دریا بودن

... چون باد ازین بحر سبک نگذشتی

چون موج سبک روح گران جان که تویی

... قضا از سیم نابش آفریده

به غیر از موج گل طوفان ندیده

لبالب گشته بحر از لولوی تر ...

... نهد بر آب دریا گرچه سینه

رود بر روی موج گل سفینه

نظر بر سطح آبش چون گماری ...

... دل از طوفان معنی بود در جوش

فسون حرف موجم کرد خاموش

... فلک از جزر و مدش در کشاکش

ز رشک موج او بر روی آتش

ببندد قطره او گر میان چست ...

... چنان کز پرده دل بادبانش

ز کشتی موج دریا نیست پیدا

که کشتی هست بیش از موج دریا

همه مردم نشین چون خانه چشم ...

... چنان کم شد توانایی و تابم

که طوفانی کند موج سرابم

نمی چسبد لباسم بر تن زار ...

... بچسبم بر عصا گر چون سریشم

اگر موج سراب آید به خوابم

چو طوفان افکند در اضطرابم ...

... رگم کز ضعف آرامش پذیرست

به روی پوست موجی بر حریر است

مده گو زحمت پیراهنم کس ...

... بر آن داغ ها پنبه از مغز سر

کشد موج خون غازه بر روی ماه

خورد غوطه در خون ماهی نگاه ...

... ز خون چشم مردم دلاور شده

زده موج خون دم ز طوفان نوح

شده جوهر تیغ سوهان روح ...

... مقیم درش را برای نجات

کفاف است موج حصیرش برات

شب و روزش از پرتو مهر و ماه ...

... به منت برآید گر از چشمه آب

شود چشمه قربان موج سراب

به منت ز خضر آب حیوان مگیر ...