خیال زلف او در دیده خونبار می زیبد

خرام موج در دامان دریا بار می زیبد

ز پیش چشم دل بردن به زیر چشم دل دادن ...

جهان را تار و پود هستی از موج خطر باشد

کف این بحر خون آشام از مغز گهر باشد ...

... به شتابی که گذشتم من ازین وحشتگاه

رفرف موج مگر از سر دریا گذرد

... این هاله روشنی ز شبستان ماه برد

ای ناخدای موج به فریاد من برس

باد مراد کشتی ما را ز راه برد

بال و پر محیط ز موج آشکاره شد

گردد یکی هزار چو دل پاره پاره شد ...

توفیق مرا رخت به منزل نرساند

خاشاک مرا موج به ساحل نرساند

ای وای بر آن کشته که از گریه شادی ...

... جان قدسی در تن خاکی دو روزی بیش نیست

موج دریا دیده در ساحل نمی گیرد قرار

راهرو چون می تواند پشت بر دیوار داد ...

ما به زور اشک موج از روی جیحون می بریم

چین جوهر از جبین تیغ بیرون می بریم ...

... نیست از ورطه افلاک خلاصی ممکن

به شنا موج ز گرداب نیاید بیرون

... نیست از ورطه افلاک خلاصی ممکن

به شنا موج ز گرداب نیاید بیرون

نیست از ورطه افلاک خلاصی ممکن

... نیست از ورطه افلاک خلاصی ممکن

به شنا موج ز گرداب نیاید بیرون

... نیست از ورطه افلاک خلاصی ممکن

به شنا موج ز گرداب نیاید بیرون

نیست از ورطه افلاک خلاصی ممکن

به شنا موج ز گرداب نیاید بیرون

... رخ آن گلعذار از بس که شاداب است می ترسم

که موج تازگی شوید ز ابرویش سیاهی را

چو آن سرو چمان را برکنار جو گذار افتد ...

... دلبستگی به سنبل موی تو ساقیا

از آب حسن موج به خورشید می زند

جامی که خاک خورده ز کوی تو ساقیا ...

تو دریایی و طغرا قطره کی از قطره می آید

که همچون موج بیند دست خود در گردن دریا

موج را گشت صبا سلسله جنبان در آب

که شود با خس من دست و گریبان در آب ...

بیا که بی سرزلف تو موج باده ناب

به رنگ حلقه ماتم کدورت انگیز است ...

ما چو موج انگشت رد بر جام دریا می نهیم

دست ما گر تنگ واقع شد دل ما تنگ نیست

زلف تو موج بحر پریشانی من است

آیینه درد ساغر حیرانی من است

عشوه بیرون نمی رود ز تنش

کی توان موج را زآب کشید

نکشد ناز شمع کافوری ...