|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت روحانی عشق و معشوق اشاره دارد. تصویر زلف معشوق که در دل خاطرهای خونبار میسازد و موج دریا که با زیباییاش در دامان دریا میرقصد، نشاندهنده عشقی عمیق و پرشور است. شاعر به ظرافتهای نگاه معشوق و تأثیر آن بر دل عاشق میپردازد و میگوید که هیچ زاهدی نمیتواند اهل دل را از عشق به معشوق بازدارد. در نهایت، به نوعی وابستگی به معشوق اشاره میکند که تسبیح (نشانهای از زهد) بر گردن او به عنوان نشانهای از عشق و دلدادگی، زیباست.
هوش مصنوعی: چهره زیبا و زلفهایش در چشمانم اشک و غم به وجود میآورد، مانند موجی که به آرامی در آغوش دریا میرقصد.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که وقتی کسی از مقابل چشم دل میرود، به زیر چشمان دل، محبت و جذبه اشاره میشود. خال گوشه چشم تو، به زیبایی و جاذبهای که تو داری تعبیر میشود. به عبارتی، هرچه هست، زیبایی و دلربایی توست که دوست داشتنی و ارزشمند است.
هوش مصنوعی: هیچکس نمیتواند اهل دل را به کار گل مشغول کند. زاهد، تسبیح را به گردن آویخته، اما من به جای آن، بستن زنار را مناسبتر میدانم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.