... سراپا وحشتم اما به ناموس سبکروحی

ز چشم نقش پا چون رنگ می دارم سفر پنهان

ندارد لب گشودن صرفه جمعیتم بیدل ...

... از بساط وحشت این دشت چون ریگ روان

دانه دل بایدت زاد سفر برداشتن

پیش لعلش دیده خجلت آشیان خیرگی ست ...

... کر چنین نیرن حرصت دشمن آسودکی ست

خاک شو در منزل ازگرد سفر برداشتن

دانه را بیدل ز فیض سجده ریزیهای عجز ...

... به هر وحشت جنونم گر بساط الفت آراید

صدا از خانه زنجیر نتواند سفر کردن

عرق غواص شرمم در غبار تهمت هستی ...

... جمعیت شبنم گره بال هوایی ست

تدبیر اقامت چه کند با سفر من

در نسخه تجرید تعلق چه حدیث است ...

... بر وحشتم افسون قیامت نتوان خواند

بی شغل سفر نیست چو کشتی وطن من

تا تیغ تو شد مایل انداز اشارت ...

... به در زن چو موج از کنار محیط

که رنج سفر در وطن دیده ای

کسی داغ عبرت مبادا چو شمع ...

... نگر آنکه پیش خیال خود به خیال آمدن آمدی

نه سفر بهار طراز شد نه قدم جنون تک و تاز شد

به خودت همین مژه باز شد که به غربت از وطن آمدی ...

... حیا خوشست ز برگ عدم به فرصت هستی

به یک قدم سفر آخر چه زاد و راحله گیری

به محفلی که بود دور جام و جلوه ساقی ...

... چوگرد باد تو هم دسته کن پریشانی

سفر گزیده به فکر وطن چه پردازد

دوباره مرغ نگردد به بیضه زندانی ...

... خواب غفلت چقدر گرد پریشان نظری ست

به وطن خفته ز تشویق سفر می آیی

عالمی در نفس سوخته خون می گردد ...

... هردو عالم غبار خانه ی توست

مشکل است از خودت سفر کردن

جذبه ی شوق اگر شود پر و بال ...

... بروز خویش چو خط سر زد از رخش قصاب

سفر نمودن شب های تار بابت کیست

... در عشق زاد راهی جز درد نیست لازم

تحصیل نان و آبی در این سفر نباشد

تا کی ز بهر صندل منت کشی ز دونان ...

... ای دل از دیدنش ز خویش برو

بهتر از این سفر نمی باشد

یار قصاب را بخواهد کشت ...

... کافرم گر بی تو در جسمم روانی مانده بود

تا چو شاهین نظر کردی سفر از دیده ام

بی تو مژگانم تهی چون آشیانی مانده بود ...

... ز ضعف نیست مرا روح در بدن قصاب

چه احتمال که از خود سفر توانم کرد

... قصاب داغ زلف سیاهی به دل رسید

امشب عزیزم از سفر آمد هزار شکر

... ز یک نظاره او رفتم از خویش

مدامم در سفر دارد نگاهش

مرا قصاب افکند آنکه از چشم ...

... باشد به طالبان تو عشق مجاز فرض

بی رنج راحتی نتوان یافت زین سفر

در راه کوی تو است نشیب و فراز فرض ...